بررسی میزان شیوع افسردگی در پناهندگان افغانی مقیم اردوگاه بردسیر کرمان

نیاز به مهاجرت معمولا تابع روابط پیچیده ی عوامل اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی و سیاسی است. از مهم ترین عوامل موثر در مهاجرت را می توان عدم دستیابی به تحصیلات، کار، خدمات و احترام به حقوق اولیه ی انسانی نام برد. این تحقیق با توجه به تعداد بالای مهاجران افغانی در ایران و با هدف بررسی میزان شیوع افسردگی در پناهندگان افغانی مقیم اردوگاه بردسیر کرمان صورت گرفته است. در این بررسی 300 نفر (162 زن و 138 مرد) از افغانیان ساکن در این اردوگاه انتخاب و پرسشنامه استاندارد شده ی افسردگی بک و پرسشنامه دموگرافیک در مورد آنها پر شد. نحوه نمونه گیری به صورت (خوشه ای-خوشه ای) و مطالعه به صورت مقطعی انجام گرفت. در نتایج به دست آمده شیوع کلی افسردگی در این مهاجرین 0.53 که بیش ترین شدت افسردگی در گروه سنی 29-20 سال بود (البته رابطه بین سن و افسردگی معنی دار نبود) در این مطالعه بین شیوع افسردگی و جنس رابطه معنی دار وجود داشت p<0.04 یعنی شیوع افسردگی در زن ها 57.4%، در مردان 47.8% بود. هر چند میزان افسردگی در افراد مجرد بیش تر از افراد متاهل بود اما این رابطه معنی دار نبود و بیش ترین شدت افسردگی در افرادی با طول پناهندگی (150-141) ماه دیده شد. به طور کلی شیوع افسردگی در پناهندگان به جز جنس، ارتباط چندانی با عوامل دموگرافیک نداشت و به طور عمده عواملی پس از مهاجرت بر شیوع افسردگی تاثیرگذار بودند.