تاثیر مداخلات به هنگام روان شناختی و آموزشی خانواده محور بر رشد حرکتی کودکان مبتلا به نشانگان داون

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخلات به هنگام روان شناختی و آموزشی خانواده محور بر رشد حرکتی کودکان با نشانگان داون زیر 5 سال در شهر اصفهان انجام گرفت.

روش بررسی: در این پژوهش تجربی و مداخله ای، والدین 36 کودک مبتلا به نشانگان داون که به صورت تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی تعادلی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند، با استفاده از مدل مشاوره ای «هورن بی» تحت مداخلات روان شناختی و با حضور در جلسات آموزشی تحت مداخلات آموزشی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از نماگر رشد حرکتی ویندوز و مقیاس رشد روانی-حرکتی گزل استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش های آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: با  تحلیل داده های به دست آمده مشخص شد که عملکرد کلی فرزندان با نشانگان داون زیر 5 سال، بین دو گروه مداخله و کنترل در مقیاس های رشد و تحول حرکتی، هم در زمینه رشد روانی-حرکتی و هم در زمینه مهارت های حرکتی درشت، تفاوت معناداری دارد (p<0.001).

نتیجه گیری: مداخلات به هنگام روان شناختی و آموزشی خانواده محور در والدین کودکان مبتلا به نشانگان داون، موجب افزایش رشد روانی-حرکتی و مهارت های حرکتی درشت فرزندان آنها می شود.