بررسی میزان نیروی گیرش جانبی شست مددجویان کوادری پلژی تحت تحریک الکتریکی با استفاده از شبیه سازی رایانه ای

هدف: مفصل انتهائی شست دست مددجویان کوادری پلژی که از تحریک الکتریکی عضلات جهت بازیابی حرکت انگشتان استفاده می نماید، هنگام عمل گیرش جانبی دچار خمش بیش از اندازه و در نتیجه گیرش ناموفق می گردد. در فعالیت های روزمره این نوع گیرش جهت گرفتن و جابجا کردن برخی از اجسام کاربرد فراوانی دارد، لذا لازم است برای این دسته از مددجویان این امکان حرکتی بازیابی گردد. فعلا مشکل فوق توسط تثبیت بند انتهائی شست در امتداد بند  میانی رفع گردد که نیاز به جراحی داشته و منجر به از دست دادن یک درجه آزادی شود. ر این تحقیق با استفاده از شبیه سازی رایانه ای یک مدل استاتیکی از دست، زاویه و نیروی گیرش در روش متداول و روش های پیشنهادی جایگزین محاسبه و مقایسه گردید.

روش بررسی: در مدل ارائه شده، انگشتان، کف دست و جسم مورد گیرش به صورت صلب، ثابت و عمود بر صفحه افق و شست به شکل زنجیره ای از سه جسم صلب که توسط یک مفصل دو درجه آزادی به دست و دو مفصل یک درجه آزادی به یکدیگر متصل شده اند در نظر گرفته شد. به هر مفصل گشتاور مقاومتی، گشتاور فعال عضلات و گشتاور حاصل از نیروی خارجی بر بند انتهائی شست اعمال گردید. عضلات فلکسور بلند شست (fpl: flexor pollicis longus)، اکستانسور بلند شست (epl: extensor pollicis longus)، جمع کننده شست (adp: adductor pollicis) و دور کننده شست (apb: abductor pollicis brevis) در مدل بکار رفته و شش روش متفاوت مورد بررسی قرار گرفت: تحریک فلکسور بلند شست و فیوز کردن مفاصل انتهائی شست 1) در زاویه صفر (روش متداول)، 2) در زاویه 15 و 3) در زاویه سی درجه؛ 4) تحریک فلکسور بلند شست، 5) تحریک همزمان فلکسور بلند شست و (6 ,epl تحریک همزمان فلکسور بلند شست، apb ,adp بدون فیوز نمودن مفصل.

یافته ها: مقایسه مابین تجربی دیگران و نتایج حاصل از مدل موید اعتبار مدل است. یافته ها اشکار نمود استفاده از عضله فلکسور بلند شست بدون فیوز نمودن مفصل انتهائی شست موجب گیرش جانبی نامناسب با نوک شست می گردد. و فیوز نمودن مفصل در امتداد بند میانی، بدون ایجاد تغییر محسوسی در نیروی گیرش، زاویه گیرش را به شکل موثری بهبود می بخشد. اگر چه اضافه نمودن زاویه فیوز موجب افزایش ناچیز نیروی گیرش می شود، زاویه گیرش به مقدار قابل توجهی افزایش یافته و حالت گیرش را نامناسب می نماید. لذا نتایج مدل موید اثر بخشی روش متداول است. نتایج نشان می دهد میزان گشتاور خمشی خلفی اکستانسور بلند شست نمی تواند بر گشتاور خمشی قدامی فلکسور بلند شست غلبه نموده و تغییر قابل توجهی در حالت گیرش ایجاد نماید، لذا بنظر می رسد این راه حل پیشنهادی موفقیت آمیز نباشد. لکن در روش آخر، بدون نیاز به فیوز کردن مفصل، حالت گیرش تقریبا مشابه روش متداول بوده و نیروی گیرش 60 درصد بیشتر از نیروی گیرش در روش متداول می باشد.

نتیجه گیری: در استفاده از تحریک الکتریکی عضلات می توان عمل گیرش جانبی شست را بدون عمل جراحی و با استفاده از تحریک الکتریکی همزمان عضلات فلکسور بلند شست، جمع کننده شست و دور کننده شست بازیابی نمود.