بررسی تأثیر شدت و مدت بارندگی بر پایداری شیروانی های خاکی در شرایط اشباع-غیر اشباع

ناپایداری شیروانی ها ناشی از بارش باران یکی از مسائل مهم و خطرات مطرح در مهندسی ژئوتکنیک است که در بسیاری مواردی سبب تلفات و خسارات جانی بسیار سنگینی شده است. این امر خصوصاً در مکان هایی که خاک رسوبی فراوانی دارد، نمو بیشتری پیدا می کند. هرچند نقش باران در ایجاد و اتفاق لغزش شیروانی ها امری ثابت شده است، اما نتیجه گیری های مختلفی از روند این تأثیر و عوامل موثر بر آن وجود دارد. در این پژوهش، با استفاده از تلفیق روش های اجزاء محدود و تعادل حدی تأثیر شدت و مدت بارندگی و موقعیت قرارگیری سطح آب زیر زمینی در ایجاد ناپایداری با در نظر گرفتن شرایط خاک غیر اشباع مورد بررسی قرار گرفته است؛ تا بتوان تأثیر عوامل فوق الذکر را در این ضمینه بیش از پیش روشن ساخت. شایان ذکر است که در این مطالعه با توجه به مفاهیم خاک غیر اشباع، تغییر مقاومت برشی با توجه به مکش بافتی ایجاد شده در توده خاک در نظر گرفته شده است. نتایج حاصل شده نشان می دهد که وقوع بارندگی تأثیر قابل توجهی بر کاهش ضرایب اطمینان در برابر پایداری داشته است. همچنین افزایش شدت بارندگی تا عدد نفوذ پذیری اشباع، سبب تشدید این تأثیر پذیری می شود.