اثر خوردگی بر مقاومت پیوستگی بتن معمولی و الیافی در شرایط محیطی مختلف

خوردگی به عنوان عامل فساد و زوال سازه های بتن آرمه محسوب شده و استفاده از فلزات مخصوصا فولاد نیز در سازه های بتن آرمه اجتناب ناپذیر است، بنابراین محافظت از این مصالح در برابر واکنشهای خوردگی مخصوصا در محیطهای مسئله دار مانند نواحی ساحلی حائز اهمیت می باشد. روشهای مختلفی جهت جلوگیری و یا کاهش خوردگی فولاد در این مناطق مطرح است که یکی از این روشها استفاده از الیاف است. الیاف فولادی به دلیل بهبود بخشیدن به خواص بتن همچون مقاومت خمشی، مقاومت برشی، مقاومت پیچشی و مقاومت در برابر ترک خوردگی مورد توجه است. در این پژوهش نیز با بکارگیری الیاف فولادی در نمونه های بتن مسلح و قرار دادن آنها در شرایط محیطی نرمال و خورنده، به بررسی تاثیر این الیاف بر مقاومت فشاری و مقاومت پیوستگی پرداخته شده است و همچنین اثر قطر آرماتور و ضخامت پوشش بتن روی آرماتور نیز مورد بررسی قرار گرفت. از یک روش خوردگی تسریع شده جهت زنگ زدن آماتورهای جاسازی شده در نمونه های بتنی استفاده شد و از رابطه مقاومت پیوستگی آزمایشگاهی و رابطه ارائه شده توسط اصفهانی – رنگان در زمینه مقاومت پیوستگی موضعی جهت بررسی نتایج استفاده شد.بررسی نتایج آزمایش مقاومت فشاری و آزمایش مقاومت پیوستگی آزمایشگاهی نشان دهنده افزایش هر دو مقاومت در بتن حاوی الیاف بوده و همچنین خوردگی باعث کاهش مقاومت پیوستگی شده است و الیاف به دلیل کاهش نفوذ پذیری بتن، خوردگی آرماتورها را کاهش داده است.