طراحی لرزه ای سازه های برشی بر اساس عملکرد با استفاده از روش زمان دوام

در سالهای اخیر محققان با مطالعه و بررسی تغییر شکل های غیرالاستیک سعی در ارائه راهکاری برای طراحی بهینه ساختمان داشته اند و روش های مختلفی را برای طرح بهینه ساختمان تحت اثر "یک زلزله مشخص" ارائه داده اند. از آنجا که زلزله ماهیتی نامعلوم دارد، طراحی بهینه و توزیع عناصر ساختمان بر اساس یک زلزله معین منجر به اطمینان از قابلیت سازه برای رفتار مناسب در سطوح عملکردی مختلف نمی شود. در این تحقیق با بررسی رفتار سازه های برشی تحت سطوح خطر مختلف زلزله (سطوح خطر شهر لس آنجلس در پروژه sac) و با استفاده از روش زمان دوام و بر اساس تئوری تغییر شکل های یکنواخت، طرح بهینه ای ارائه گردیده است که منجر به توزیع یکنواخت شکل پذیری در یکی از سطوح لرزه ای مورد نظر می شود. همچنین شکل پذیری سازه بهینه برای زمان های معادل دو سطح لرزه ای دیگر در روش زمان دوام، بررسی می شود. برای نشان دادن صحت روش ارائه شده، رفتار سازه بهینه برای سطوح مختلف خطر لرزه ای شهر لس آنجلس، بررسی شده و پس از انجام آنالیزهای دینامیکی غیرخطی، بهینه بودن سازه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که روش زمان می تواند به صورت ابزاری مناسب برای طراحی لرزه ای سازه ها بر اساس عملکرد مورد استفاده قرار گیرد.