بررسی اثرات کیفیت حمل و نقل بر تقاضای سفرهای شخصی و همگانی: کاربرد داده های شهرهای جهان

سیستم حمل و نقل شهری را می توان به دو دسته حمل و نقل همگانی و حمل و نقل شخصی تقسیم بندی نمود. برای اتخاذ تصمیم برای هر یک نبایستی تنها به روابط جداگانه یک جزء بسنده نمود؛ بلکه بایستی روابط بین عرضه و تقاضا و بازخوردهای آنها برای اجزاء مختلف را نیز در تصمیم گیری وارد نمود. یکی از متغیرهای مهم و مؤثر در روابط عرضه و تقاضا، کیفیت عرضه حمل و نقل است. رویکردهای مختلفی سعی در مدلسازی کیفیت عرضه برای طریقه های مختلف حمل و نقل نموده اند یکی از این رویکردها مدلسازی کلان سیستم حمل و نقل است. مقاله حاضر با استفاده از داده های کلان شهرهای مختلف جهان و بهره بردن از روش مدلسازی معادلات ساختاری به تبیین روابط و بازخوردهای عرضه و تقاضای حمل و نقل شخصی و حمل و نقل همگانی در سطح شهر نموده است. نتایج این مدلسازی حاکی از آن است که تقاضای سفر روزانه حمل و نقل همگانی به طور معناداری تحت تأثیر کیفیت حمل و نقل همگانی ناشی از متغیرهایی مانند تعداد و وسیله- کیلومتر وسایل نقلیه همگانی و از طرف دیگر تحت تأثیر منفی کیفیت حمل و نقل شخصی ناشی از متغیرهایی نظیر تعداد وسایل نقلیه شخصی و طول شبکه خیابانی است. در سوی دیگر متغیرهای کیفیت حمل و نقل شخصی و کیفیت حمل و نقل همگانی به ترتیب دارای اثرات مثبت و منفی روی تقاضای روزانه حمل و نقل شخصی هستند. این دستاورد نشان می دهد که افزایش کیفیت حمل و نقل همگانی از رهرو افزایش تعداد وسایل نقلیه همگانی یا گسترش خدمات حمل و نقل همگانی مانند افزایش وسیله نقلیه- کیلومتر همگانی موجب افزایش تقاضای سفر روزانه حمل و نقل همگانی و از سوی دیگر موجب کاهش تقاضای سفر روزانه حمل و نقل شخصی می شود. همینطور افزایش کیفیت حمل و نقل شخصی از رهرو افزایش تعداد وسایل نقلیه شخصی و یا افزایش طول شبکه خیابانی موجب افزایش تقاضای سفر روزانه حمل و نقل شخصی و کاهش تقاضای سفر روزانه حمل و نقل همگانی می شود. توسعه مدل های این چنینی می تواند به بهبود تصمیمات و سیاست های حمل و نقل شهری کمک کند.