اثر میدان الکترومغناطیسی بر بافت وزیکول سمینال موش صحرایی

هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر میدان الکترومغناطیسی بر ساختار و عملکرد بافت وزیکول سیمنال موش صحرایی انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1384 در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد، 50 موش صحرایی نر و 50 موش صحرایی ماده که حدود 15 هفته از عمرشان می گذشت به عنوان موش های والد، انتخاب و 30 موش به دنیا آمده از این جمعیت والد به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایش تا سن 8 هفتگی تحت تاثیر میدان الکترومغناطیسی با بسامد 50 هرتز و شدت 80 گوس قرار گرفته اند. در انتهای هشتمین هفته از عمر موش ها نمونه برداری از ویزیکول سمینال انجام شد.

یافته ها: در بررسی با میکروسکوپ نوری الیاف عضله صاف کپسول غدد توبولوساکولار به شدت آسیب دیده و در چندین جهت پراکنده شده و هسته هتروکروماتیک داشتند. تعداد سلول های اپی تلیال هتروکروماتینه در هر گستره میکروسکوپی در گروه آزمایش به طور متوسط 0.46±1.27 و در گروه شاهد 0.74±0.60 و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01). سلول های ترشحی نیز آثار مشخصی از آسیب سلولی را نشان دادند.

نتیجه گیری: قرار گرفتن در معرض میدان های الکترومغناطیسی برای زمان طولانی ممکن است موجب کاهش فعالیت های عادی غده وزیکول سمینال شده که به نوبه خود تاثیرات نامطلوبی بر فرآیند اسپرماتوژنز و حتی عقیمی در مردان دارد. پیشنهاد می شود از قرار گرفتن در معرض این ها برای مدت طولانی اجتناب شود.