اثر تخریب الکتریکی یک طرفه زیر بخش های پشتی و جانبی هسته پاراجیگانتوسلولاریس تنه مغزی بر شدت درد موش صحرایی

زمینه: هسته پاراجیگانتوسلولاریس (pgi) از تشکیلات مشبک بصل النخاعی – پلی است که نقش مهمی در پردازش درد دارد. برخی تحقیقات نشان داده اند که فعال شدن نورون های pgi موجب مهار شدن پیام های حس درد در سیستم عصبی مرکزی (cns) می شود.

هدف: این تحقیق به منظور تعیین اثرات تخریب الکتریکی یک طرفه زیر بخش های پشتی و جانبی هسته  pgiنیمه چپ تنه مغزی بر درد حاد و مزمن ناشی از تزریق فرمالین در پای راست موش های صحرایی انجام شد.

مواد و روش ها: تعداد 30 راس موش صحرایی نر بالغ nmri با محدوده وزنی 200 تا 250 گرم در پنج گر وه شاهد، ضایعه dpgi، ضایعه lpgi و دو گروه شاهد ضایعه استفاده شدند. بعد از بی هوشی با تزریق داخل صفاقی 110 میلی گرم بر کیلوگرم کتامین هیدرو کلراید، زیر بخش های هسته ای lpgi, dpgi مغز با استفاده از جراحی استریوتاکسیک به طور الکتریکی تخریب شد. متعاقب بهبود محل جراحی، شدت درد حاد و مزمن موش ها با روش آزمون فرمالین (50 میکرولیتر، 2.5 درصد) مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: تخریب pgi پشتی هیچ یک از مراحل درد حاد و مزمن ناشی از تزریق فرمالین را تحت تاثیر قرار نداد. تخریب pgi جانبی بر درد حاد تاثیر نداشت، ولی شدت درد مزمن را به طور معنی داری افزایش داد (p<0.02).

نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر می رسد نورون های بخش پشتی pgi در شدت درد خیلی موثر نیستند.