شیوع چاقی در دانش آموزان دبستانی شهر نیشابور (1384)

زمینه: امروزه شیوع چاقی در کودکان و نوجوانان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به سرعت رو به افزایش است. در ایران بررسی های محدودی در زمینه شیوع چاقی کودکان با استفاده از مرجع های رایج انجام شده است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع چاقی در دانش آموزان دبستانی شهر نیشابور در سال 1384 انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 1471 دانش آموزان دبستانی شهر نیشابوری با روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. قد و وزن دانش آموزان اندازه گیری و شاخص توده بدنی محاسبه شد. دانش آموزانی که شاخص توده بدنی بزرگ تر یا مساوی صدک 95 مرجع های ایرانی (حسینی و همکاران)، cdc و بزرگ تر یا مساوی اعداد مرجع iotf داشتند به عنوان چاق شناخته شدند. برای مقایسه شیوع چاقی در دختران و پسران از آزمون مجذور کای استفاده شد.

یافته ها: شیوع چاقی بر اساس مرجع ایرانی 8.5% (فاصله اطمینان 4.6% cdc, (7.1-10%, 95% (فاصله اطمینان 7.3% iotf, (3.5-6%, 95% (فاصله اطمینان 95%، 9%) بود. شیوع چاقی با استفاده از مرجع cdc در پسران به طور معنی داری بیشتر از دختران بود (به ترتیب 5.8% در برابر p<0.05, 3.1%). بر اساس معیار ایرانی پسران در سنین 7 و 8 سالگی به طور معنی داری چاق تر از دختران بودند (به ترتیب 15.2% در برابر 6.4% و 12.5% در برابر p<0.05, 4.0%). بر اساس معیار iotf شیوع چاقی بین دختران و پسران تفاوت معنی داری نداشت. میزان های ارائه شده با استفاده از مرجع های ایرانی و cdc تفاوت معنی دار داشتند (p<0.001)، در حالی که بین مرجع های ایرانی و iotf تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

 نتیجه گیری: با توجه به این که مرجع های مختلف شیوع چاقی را متفاوت برآورد می کنند، توصیه می شود هر کشور برای بررسی چاقی کودکان از مناسب ترین صدک های شاخص توده بدنی مربوط به کودکان آن کشور استفاده نماید.