مقایسه میانگین سطح آنتی بادی ضد کاردیولیپین و ضد فسفولیپید و پاسخ و عدم پاسخ به استرپتوکیناز در مردان مبتلا به سکته حاد قلبی

هدف: مطالعه به منظور مقایسه میانگین سطح آنتی بادی های ضدکاردیولیپین و ضد فسفولیپید و پاسخ به استرپتوکیناز در مبتلایان به سکته قلبی انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه مورد –شاهدی در سال 1381 بر روی دو گروه از بیماران مبتلا به سکته قلبی که استرپتوکیناز دریافت کرده بودند، انجام شد. گروه اول به استرپتوکیناز پاسخ داده و گروه دوم به آن پاسخ نداده بودند. چگونگی پاسخ به استرپتوکیناز با توجه به الکتروکاردیوگرام بدو ورود، دقایق 90 و 180 بعد از تجویز استرپتوکیناز سنجیده شد. کاهش بیش از نصف st-elevation به عنوان پاسخ به درمان در نظر گرفته شد. سپس سطح آنتی بادی های ضد کاردیولیپین (igg, igm) و ضد فسفولیپید (igg, igm) در این گروه به روش الیزا اندازه گیری شد. رابطه میانگین سطح این آنتی بادی ها و پاسخ به استرپتوکیناز با آزمون آماری من ویتنی بررسی شد.

یافته ها: میانگین سطح igg آنتی کاردیولیپین در گروهی که به استرپتوکیناز پاسخ داده بودند در مقایسه با گروهی که به آن پاسخ نداده به صورت معنی داری کمتر بود (p=0.009). از نظر میانگین سطح igm آنتی کاردیولیپین، igg فسفولیپید و igm آنتی فسفولیپید بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت آنتی بادی ضد کاردیولیپین (igg) بر روی پاسخ به استرپتوکیناز اثر دارد و این آنتی بادی اثر فیبرینولیتیک را مهار و موجب خنثی شدن دوز معمولی استرپتوکیناز می شود و بهتر است جهت تعیین دوز دارویی در بیماران این آنتی بادی ها اندازه گیری شوند.