عوامل خطر بروز رتینوپاتی دیابتی در مراجعین به مرکز چشم بوعلی سینای قزوین

زمینه: یکی از عوارض شبکیه ای دیابت کاهش و از بین رفتن بینایی است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین عوامل خطر بروز رتینوپاتی دیابتی در مراجعین به مرکز چشم بوعلی سینای قزوین انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی بر روی 188 چشم بیماران دیابتی نوع اول و دوم (94 نفر) که در سال 1379 و بهار 1380 بدون سابقه قبلی به مرکز بوعلی سینای قزوین مراجعه کرده بودند، انجام شد. معاینه کامل چشم و فوندوسکوپی به روش مستقیم-غیرمستقیم عدسی 90 انجام و خصوصیات بیماران از لحاظ عوامل خطر در برگه اطلاعاتی ثبت شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، فیشر و نسبت odd’s تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: از 94 بیمار، 24 نفر دیابت نوع اول (نوع جوانان) و 70 نفر دیابت نوع دوم (بالغین) داشتند. 57 نفر زن و 37 نفر مرد بودند. 19 بیمار مرد (51.4%) و 30 بیمار زن (52.6%) تغییرات رتینوپاتی داشتند (or=0.95). مدت ابتلا در افراد دارای رتینوپاتی 109.27 ماه و در افراد غیرمبتلا 53.96 ماه بود (p=0.001). میانگین سن بیماران مبتلا به رتینوپاتی 14.17±62.08 سال و بیماران غیرمبتلا 12.9±47.31 سال بود. میانگین قند ناشتا در بیماران مبتلا به رتینوپاتی 280.43 میلی گرم و در بیماران غیرمبتلا 156.84 میلی گرم بود. شیوع رتینوپاتی در بیماران 51.1% (49 بیمار) بود که از این تعداد 65.3% تغییرات غیرپرولیفراتیو و 34.7% تغییرات پرولیفراتیو داشتند.

نتیجه گیری: مهم ترین عامل ایجاد رتینوپاتی افزایش مدت ابتلا به دیابت، سن بیمار و قندخون بالاست. لذا همکاری متخصصین داخلی جهت معرفی بیماران دیابتی بیشتر احساس می شود.