نتایج ترمیم جداشدگی شبکیه به روش اسکلرال باکلینگ در مرکز آموزشی- درمانی بوعلی سینای قزوین

زمینه: اتصال شبکیه به جدایی بین شبکیه حساسه و اپیتلیوم پیگمانته شبکیه گفته می شود. شایع ترین نوع آن رگماتوژنوس و متداولترین و مؤثرترین نوع درمان آن اسکلرال باکلینگ است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین نتایج ترمیم جداشدگی شبکیه به روش اسکلرال باکلینگ و عوامل مؤثر بر موفقیت عمل انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1383 بر روی پرونده 118 بیمار مبتلا به جداشدگی رگماتوژن شبکیه مراجعه کننده به مرکز آموزشی –درمانی بوعلی سینای قزوین که حداقل 3 ماه پیگیری داشتند، انجام شد. معاینه کامل چشم با لامپ اسلیت (slm) و معاینه شبکیه با افتالموسکوپ غیرمستقیم انجام شد. خصوصیات دموگرافیک بیماران، نوع عمل و نتایج عمل ثبت شدند. اتصال شبکیه با یک عمل به عنوان موفقیت و نیاز به عمل مجدد به عنوان عدم موفقیت تلقی شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و تی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 118 چشم از 118 بیمار با میانگین سنی 17.4±53.75 سال (دامنه سنی 12 تا 81 سال) وارد مطالعه شدند. 76 نفر (64.4%) مرد و 42 نفر (35.6%) زن بودند. میانگین مدت پی گیری بیماران 11.5 ماه بود. موفقیت عمل در چسباندن شبکیه با روش اسکرال باکلینگ 92.2% و در بیماران با تغییرات پرولیفراتیو ملایم (a, b) بالای %96 بود. وسعت پارگی شبکیه، وجود پرولیفراتیو شدید (c1) قبل از عمل، فاصله طولانی بیماری و سن بالا از عوامل مؤثر بر نتایج عمل بودند.

نتیجه گیری: عمل جراحی اسکلرال باکلینگ در ایجاد اتصال مؤثر شبکیه بعد از جداشدگی، عمل موفقی است، اما عواملی مانند شدت pvr، وسعت جداشدگی شبکیه و سن بالا بر عدم موفقیت عمل تأثیر دارند.