تاثیر روی بر زنده ماندن و شکل ظاهری سلول های رده لنفوئیدی راجی

هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر روی بر زنده ماندن و شکل ظاهری سلول های راجی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی-مقایسه ای در سال 1381 در دانشگاه تربیت مدرس با استفاده از روش کشت سلولی انجام شد. سلول راجی در شرایط آزمایشگاهی (دمای 37 درجه سانتی گراد و 5% گاز دی اکسید کربن) در مجاورت غلظت های 10 نانومولار تا 500 میکرومولار روی در زمان های متفاوت (12 تا 72 ساعت) نگه داری شد. میزان زنده ماندن و رشد سلول ها با آزمایش تریپان بلوو شکل ظاهری آنها با رنگ آمیزی رایت-گیمسا بررسی شد. داده ها با آزمون های آماری دانت و واریانس تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: بین میزان زنده ماندن و رشد سلول های در گروه های آزمون و شاهد تا غلظت 100 میکرومولار در ساعت های 12 تا 72 اختلاف معنی داری وجود نداشت، اما در غلظت های بیش از 100 میکرومولار بعد از 12 ساعت نگه داری، میزان زنده ماندن سلول ها و رشد آنها در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری یافت (p<0.05).

نتیجه گیری: ترکیبات روی بر سلول های راجی اثر سمی وابسته به دوز دارد و می توان از آن برای تنظیم عملکرد ایمنی استفاده نمود.