تعیین دوز مناسب و موثر دپرنیل بر نورون های حرکتی نخاع نوزادان موش صحرایی بعد از قطع عصب سیاتیک

زمینه: دپرنیل دارای اثر محافظتی بر روی نورون های حرکتی نخاع است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین دوز موثر داروی دپرنیل بر وزن، مرگ و میر و تعداد نورون های حرکتی نخاع نوزادان موش صحرایی اکسوتومی انجام شد.

مواد و روش ها: در این پژوهش از 100 سر نوزاد موش نژاد اسپراگ داولی استفاده شد. ابتدا موش ها به وسیله هیپوترمی بی هوش و عصب سیاتیک پای چپ در وسط ران قطع شد. یک ساعت بعد از اکسوتومی، نوزادان به ده گروه ده تایی تقسیم شدند و روزانه به ترتیب 0.1 میلی لیتر مقادیر 0.25، 10، 30، 45، 60، 70، 90، 100 و 110 میلی گرم برکیلوگرم دارو برای نه گروه و برای گروه دهم (شاهد) آب مقطر به روش داخل صفاقی تزریق شد. اولین تزریق یک ساعت بعد از آکسوتومی انجام و21  روز طول کشید. در مقادیر 90 به بعد هیچ نمونه ای جمع آوری نشد. سپس حیوان های آکسوتومی شده قربانی شدند و نخاع تمام نمونه ها در ناحیه l₁ مهره کمری که معادل l₄-l₆ سگمان نخاعی است، برداشت شد. بعد از پردازش بافتی، رنگ آمیزی اختصاصی کرسیل فست ویولت انجام و با استفاده از میکروسکوپ نوری تعداد نورون های شاخ قدامی دو طرف نخاع شمارش شد. طبیعی بودن داده ها با آزمون k-s تایید شد.

یافته ها: ضریب همبستگی میزان بقای حیوان ها، وزن و درصد بقای نورون های حرکتی به ترتیب r=-0.605, r=-0.879, r=-0.922 بود. آنالیز واریانس اختلاف معنی داری را بین دوزهای مختلف نشان داد.

نتیجه گیری: دوز موءثر دپرنیل 30 میلی گرم بر کیلوگرم بود و این دارو یک اثر آنتی آپوپتوتیک بر روی نورون های حرکتی نخاع نوزادان آکسوتومی شده داشت.