تاثیر لیدوکائین تزریقی بر کاهش عوارض تزریق وریدی دیازپام

هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر لیدوکائین تزریقی قبل از ترزیق دیازپام وریدی بر میزان عوارض حاصله انجام شد.

مواد و روش ها: در یک کارآزمایی دوسوکور تصادفی در سال 1379 در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کرمان، 116 بیمار بدون بیماری زمینه ای و مشکل در اندام فوقانی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در کلاس یک و دو بی هوشی قرار داشتند و عمل جراحی ایشان، غیر از عمل جراحی اندام فوقانی بود. دیازپام مورد نیاز جهت القای بی هوشی (0.2 میلی گرم بر کیلوگرم) در دو حجم مساوی و یک دقیقه پس از دریافت 0.5 میلی گرم بر کیلوگرم لیدوکائین %1 در دست مورد و حجم مساوی آن از کلرور سدیم %0.9 در دست شاهد از طریق رگ پشت دستی چپ (مورد) و راست (شاهد) تزریق شد. میزان درد و سوزش هنگام تزریق با استفاده از یک مقیاس درجه بندی از پیش تعیین شده توسط محقق غیرمطلع از نوع تزریق ها، در هنگام تزریق داروها ثبت می شد و نیز ایجاد عارضه فلبیت توسط محقق سوم، 24 ساعت پس از عمل مورد ارزیابی قرار می گرفت.

یافته ها: 104 بیمار درجه های مختلفی از درد را هنگام تزریق دیازپام متعاقب تزریق دارونما در دست راست (شاهد) داشتند که این تعداد در مورد لیدوکائین در دست چپ (مورد) 16 نفر و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). مقایسه ابزار شدت درد که در قالب مقیاس سه درجه ای سنجیده شد، حاکی از کمتر بودن آن در گروه لیدوکائین بود (p<0.0001). میزان شیوع عارضه فلبیت طی 24 ساعت پس از عمل جراحی 8 نفر در دست مورد و 18 نفر در دست شاهد گزارش شد (p<0.01).

نتیجه گیری: هر چند نحوه اثر لیدوکائین در کاهش عوارض یاد شده مشخص نیست، ولی با توجه به یافته های این مطالعه و مطالعات دیگر، انجام این روش پیشنهاد خوبی برای القای بی هوشی راحت و کم عارضه تر با دیاژپام یا داروهای همتای آن است.