اثر آمینوتومی در دو مرحله غیرفعال و فعال بر میزان سزارین

زمینه: افزایش میزان سزارین که باعث هشدارهای وزارت بهداشت و درمان و صاحب نظران در این خصوص شده است، لزوم بررسی عوامل موثر بر آن را ایجاب می کند.

هدف: مطالعه به منظور مقایسه اثر آمینوتومی در دو مرحله غیرفعال و فعال بر نوع زایمان انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه کوهورت در سال های 1383-1384 در بیمارستان کوثر قزوین انجام شد. 305 نفر از زنانی که مورد آمینوتومی قرار گرفتند، به طور غیرتصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مطالعه (174 نفر) در مرحله غیرفعال و گروه مقایسه (131 نفر) در مرحله آمینوتومی شدند. داده ها با آزمون های آماری تی، من ویتنی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 19 نفر (%10.9) از گروه مطالعه و 2 نفر (%1.5) از گروه مقایسه سزارین شدند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p=0.001). عدم پیشرفت مرحله اول به طور معنی داری در گروه مطالعه بیش از گروه مقایسه بود (p=0.001). عدم پیشرفت در مرحله دوم زایمان در گروه مطالعه %2.9 و در گروه مقایسه %1.5 بود که اختلاف آماری بین دو گروه معنی دار نبود. الگوهای غیر طبیعی صدای قلب بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. تجویز اکسی توسین در گروه مطالعه %43.7 و در گروه مقایسه %4.6 بود که اختلاف آماری بین دو گروه معنی دار بود (p=0.000).

نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، آمینوتومی زودرس می تواند یک عامل افزایش میزان سزارین باشد.