خشونت های خانگی علیه زنان و مداخله جهت پیشگیری در منطقه مینودر و کوثر قزوین

هدف: مطالعه به منظور تعیین انواع و عوارض خشونت های خانگی علیه زنان و میزان تأثیر آموزش مهارت ارتباط، حل مسأله و مقابله با فشار روانی به زنان در کاهش آن انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای بر روی 301 نفر از زنان 20 تا 50 ساله مقیم منطقه کوثر و مینودر شهر قزوین در سال های 86-1385 انجام شد. این افراد به روش تصادفی چند مرحله ای از بین مادران دانش آموزان مدارس منتخب منطقه انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر خصوصیات دموگرافیک خود و همسر، 60 سؤال با مقیاس لیکرت درباره انواع مصادیق خشونت علیه زنان و عوارض قربانیان خشونت، قبل و یک سال بعد از مداخله جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوج تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: پس از مداخله، میانگین خشونت علیه زنان توسط همسرانشان کاهش یافته بود (از 11.51 به 8.54) که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. هر یک از مصادیق خشونت به طور جداگانه کاهش معنی داری داشتند (p<0.05). ناراحتی روانی– عصبی (%11)، سقط جنین (%4)، کبودی دور چشم (%2.66) به ترتیب شایع ترین عوارض خشونت بودند. شایع ترین رفتار خشونت آمیز با زنان داد و فریاد راه انداختن (%41.2) بود و بستن دست و پا (%0.7) کم ترین میزان شیوع را داشت.

نتیجه گیری: زنان برای رهایی از خشونت های خانگی باید مهارت های بسیاری از جمله مهارت های ارتباط با همسر و روابط بین فردی را فرا گیرند. به علاوه، برای کاهش این نوع خشونت ها لازم است مردان به عنوان عاملین خشونت نیز مهارت ارتباط بین فردی را بیاموزند.