مقایسه بریس عملکردی با و بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا در بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل

زمینه: پارگی تاندون آشیل یک عارضه ناتوان کننده است و حدود 11 تا 18 درصد کل پارگی های تاندونی را به خود اختصاص می دهد.

هدف: مطالعه به منظور مقایسه تأثیر بریس عملکردی با و بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا بر قدرت فلکسیون کف پا و میزان رضایت بیماران مبتلا به پارگی تاندون آشیل انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه شبه تجربی در سال 1387 در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران انجام شد. 17 بیمار با پارگی تاندون آشیل وارد مطالعه شدند که 3 نفر در مراحل پی گیری حذف و تنها 14 نفر مطالعه را به پایان رساندند. این افراد به طور اتفاقی در دو گروه تقسیم بندی شدند. میزان رضایت، قدرت پلانتار فلکشن و نیز محیط کاف بیماران اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و اسمیرونوف کولموگروف تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: در مورد محیط کاف و قدرت پلانتار فلکشن تفاوت معنی داری بین دو مرحله قبل و بعد از مداخله در هر گروه وجود داشت (برای محیط کاف در هر دو گروه و قدرت فلکسیون کف پا در گروه با تحمل وزن از تاندون پاتلا p=0.001 و برای در گروه بدون تحمل وزن از تاندون پاتلا (p=0.002. هیچ تفاوت معنی داری بین دو گروه بعد از مداخله در مورد هیچ یک از متغیرها وجود نداشت.

نتیجه گیری: بر اساس یافته ها؛ هر دو نوع ارتز در افزایش قدرت پلانتار فلکشن و کاهش حجم کاف بیماران مؤثر بودند ولی هیچ تفاوتی بین ارتزها از نظر میزان تاًثیر بر متغیرها وجود نداشت.