بررسی رابطه دیابت نوع یک با کم کاری تیرویید

زمینه: دیابت نوع یک، به طور شایع با بیماری های خودایمن تیرویید همراه است. استعداد ژنتیکی تولید اتو آنتی بادی در این بیماری ها بسیار متغیر است.

هدف: مطالعه به منظور تعیین رابطه دیابت نوع یک با کم کاری تیرویید انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی که در سال 1384 در بیمارستان بوعلی سینای قزوین انجام شد، 65 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک و 65 فرد غیردیابتی از نظر سطوح آنتی بادی ضد پراکسیداز tsh, (anti-tpo) بررسی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: در بین 65 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک، 18 نفر (%27.7) سطوح افزایش یافته 18, anti-tpo نفر (%27.7) سطوح غیرطبیعی tsh داشتند. در این گروه، 11 نفر (%16) کم کاری تیروییدی بارز و 7 نفر (%10.8) کم کاری تیروییدی تحت بالینی داشتند. میانگین سطوح anti-tpo در بیماران با کم کاری تیروییدی بارز، بالاتر از بیماران با کم کاری تیروییدی تحت بالینی بود. 238.18±223.69) در مقابل 36.38±22.46 واحد در میلی لیتر)(p<0.05). در بین 11 بیمار با کم کاری تیروییدی بارز، 9 نفر (%81.8) سطوح غیرطبیعی anti-tpo داشتند، در حالی که anti-tpo ناشتند، در حالی که  کم کاری تیروییدی بارز، 9 نفر (%81.8) سطوح غیرطبیعی د. میانگین جام شد، نیز خطر باکتریمی سنجیده شود و در صورت مثبت در %57 بیماران مبتلا به کم کاری تیروییدی تحت بالینی دیده شد (p<0.05).

نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، برای کشف اولیه بیماری خودایمن تیرویید در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک، اندازه گیری tsh, anti-tpo به خصوص در زمان شیوع یا تشخیص دیابت نوع یک پیشنهاد می شود.