تأثیر روش های مختلف مانور سلیک بر نمای لارنگوسکوپی در بیماران تحت جراحی سزارین

هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر روش های مختلف مانورسلیک بر روی نمای لارنگوسکوپی در بیماران تحت عمل سزارین انجام شد.

مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 140 زن حامله 18 تا 45 ساله با وضعیت فیزیکی طبیعی کاندید سزارین انتخابی در مرکز پزشکی شهید بهشتی اصفهان وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به چهار گروه از نظر فشار بر روی غضروف کریکوئید تقسیم شدند. در گروه اول، انگشت سبابه روی غضروف و انگشت شست و وسطی در دو طرف غضروف، در گروه دوم کف دست بر روی استرنوم و انگشت سبابه و وسطی در دو طرف غضروف، در گروه سوم، یک دست زیر گردن، انگشت شست و وسط در دو طرف غضروف کریکوئید و انگشت سبابه روی غضروف و در گروه چهارم، مانور شبیه گروه سوم با استفاده از یک بالش زیر سر انجام شد. درجه نمای لارنگوسکوپی پس از القای بی هوشی، به دنبال لارنگوسکوپی و پس از فشار بر روی غضروف کریکوئید، در بیماران تعیین شد. داده ها با آزمون های آماری اسپیرمن، آنالیز واریانس، کروسکال والیس و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: نمای لارنگوسکوپی به ترتیب در گروه اول و سپس در گروه های سوم، چهارم و دوم بهتر بود. از نظر تغییرات نمای لارنگوسکوپی تفاوت معنی داری بین چهار گروه مشاهده شد (p=0.02). در هیچ یک از بیماران طی مانور سلیک، شکست در انتوباسیون وجود نداشت.

نتیجه گیری: نمای لارنگوسکوپی با فشار بر روی غضروف کریکوئید بهتر از بدون اعمال فشار است. فشار روی غضروف کریکوئید در حالی که انگشت سبابه روی غضروف و انگشت شست و وسطی در دو طرف غضروف قرار می گیرد بهترین روش برای ایجاد بهترین نمای لارنگوسکوپی در زنان حامله کاندید سزارین است.