بررسی اثرات درمانی بتامتازون و دیکلوفناک سدیم بر اپیتلیوم و سلولهای گابلت ملتحمه در چشم خرگوشهای آلوده به خردل در مرحله حاد

سابقه و هدف: چشم ها حساس ترین عضو در مواجهه با سولفور موستارد (bis [2-chlorethyl] sulfide or hd) به عنوان یکی از عوامل شیمیایی نظامی هستند. در مطالعه حاضر اثرات درمانی قطره های بتامتازون، دیکلوفناک سدیم و بتامتازون- دیکلوفناک سدیم بر التهاب، پرخونی، اپیتلیوم و سلول های گابلت ملتحمه چشم خرگوش های آلوده به خردل در مرحله حاد ضایعه بررسی شد.

روش بررسی: در این مطالعه، 36 سر خرگوش بصورت تصادفی در سه گروه شاهد شامل نرمال، حلال و خردل و سه گروه تجربی شامل درمان با قطره های بتامتازون، دیکلوفناک سدیم و بتامتازون-دیکلوفناک سدیم قرار گرفتند. معاینه قبل از شروع آزمایش جهت اطمینان از سلامت چشمها و پس از انجام آزمایش در روزهای اول، دوم، پنجم، هفتم و چهاردهم بوسیله اسلیت لمپ تحت بیهوشی انجام شد. در روز چهاردهم قسمتی از پلک بالای حیوان به همراه ملتحمه چشمی جدا و بررسی هیستومورفولوژیک و پاتولوژیک شدند.

یافته ها: خردل بعد از 14 روز موجب تغییرات شدید بافتی، التهاب و نکروز ملتحمه و کاهش شدید سلول های گابلت شد. قطره ها توانستند از کموزیس جلوگیری کنند که این کاهش در روز هفتم در گروه های دیکلوفناک سدیم و بتامتازون- دیکلوفناک سدیم در مقایسه با گروه خردل معنی دار بود. وضعیت بافت ملتحمه و تعداد سلول های گابلت در گروه های درمانی نسبت به گروه خردل وضعیت بهتری داشتند.

نتیجه گیری: ترکیب بتامتازون و دیکلوفناک سدیم درمان موثری در جلوگیری از ضایعات چشمی ملتحمه ای ناشی از تماس با خردل است.