بررسی کوتاهی اندام در بیماران مبتلا به فلج زایمانی

سابقه و هدف: در مطالعات انجام شده، تاثیرات مثبت عمل جراحی شبکه بازویی از نظر عملکرد اندام فوقانی روی نوزادان مبتلا به فلج زایمانی که اندیکاسیون عمل جراحی داشته، به اثبات رسیده است. در این مطالعه رشد اندام مبتلا در بیمارانی که کاندید عمل جراحی بوده و تحت عمل جراحی شبکه بازویی قرار گرفته، در مقایسه با بیمارانی که اندیکاسیون عمل جراحی داشته ولی اقدام به عمل جراحی ترمیمی شبکه بازویی نشده، مورد بررسی قرار گرفته است.

روش بررسی: 55 بیمار که در بین سال های 1372 تا 1382 در بیمارستان های تهران تحت درمان بودند، ارزیابی شدند. 25 بیمار که فلکسیون عضله دو سر بازویی در سه ماه اول پیدا نکرده و عمل جراحی ترمیمی شبکه بازویی برای آنها انجام شده بود در گروه جراحی و 30 بیمار که اندیکاسیون جراحی شبکه داشته ولی عمل جراحی شبکه بازویی نشده بود در گروه جراحی نشده قرار گرفتند. اندام سالم و اندام معیوب از قسمت لترال اکرومیون (acromion) تا نوک انگشت سوم اندازه گیری شده و اختلاف آنها بررسی شد.

یافته ها: شایعترین نوع فلج، ضایعه c7, c6, c5 و شایع ترین نوع انتخابی جراحی میکروسکوپی به صورت گرافت عصبی بود. کوتاهی اندام گرفتار نسبت به اندام سالم در گروه عمل شده صفر تا 3 سانتی متر و در گروه عمل نشده 25-3 سانتی متر بود (p<0.05).

نتیجه گیری: نوزادانی که در سه ماه اول فلکسیون عضله دو سر را بدست نیاورند، باید تحت عمل جراحی ترمیمی شبکه بازویی قرار گیرند. اعمال جراحی بصورت گرافت عصبی و انتقال عصب می باشد. نوزادانی که کاندید عمل بوده ولی عمل جراحی ترمیمی شبکه بازویی نشده اند، علاوه بر محدودیت عملکرد و ناتوانی در انجام کارهای روزمره دچار کوتاهی اندام گرفتار شده که از نظر ظاهر و انجام کارهای ضروری برای بیمار ناراحتی روحی و اجتماعی ایجاد می کند.