فراوانی هلیکوباکترپیلوری در بیماران دیس پپسی مبتلا به دیابت قندی

روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، گروه مورد شامل 84 بیمار دیابتی شناخته شد های بود که به علت دیس پپسی تحت آندوسکوپی فوقانی قرار گرفته بودند. گروه شاهد نیز شامل 84 بیماری بود که به علت دیس پپسی آندوسکوپی شدند و آزمایش قندخون ناشتای آنها طبیعی بود. گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنس و علت آندوسکوپی با هم همسان شدند. افرادی که در یک ماه اخیر مصرف آنتی بیوتیک و در یک هفته اخیر مصرف مهارکننده پمپ پروتون داشتند، از مطالعه خارج شدند. در طی آندوسکوپی از تمام افراد تست اوره آز جهت بررسی hp انجام شد. در مواردی که تست اوره آز منفی می شد، نمونه بافتی جهت بررسی hp به آسیب شناسی ارسال می شد.

یافته ها: میانگین سنی گروه مورد و شاهد به ترتیب 10.2±47.5 و 10±47.6 سال بود .(ns) نسبت جنسی مرد به زن در هر دو گروه 46 به 38 بود. 19 بیمار دیابتی (22.6%) مبتلا به دیابت نوع 1 و بقیه (77.4%) مبتلا به دیابت نوع 2 بودند. فراوانی hp در بیماران 47 مورد (51.1%) و در گروه شاهد 45 مورد (48.9%) بود که اختلاف معنی دار آماری بین آنها وجود نداشت. نسبت شانس ابتلا به hp در بیماران دیابتی 0.95 با فاصله اطمینان 95% بین 1.3-0.7 بود.

نتیجه گیری: مطالعه حاضر هیچگونه ارتباطی را بین ابتلای به دیابت و هلیکوباکترپیلوری در بزرگسالان نشان نداد. بر این اساس بالا بودن فراوانی دیس پپسی در بیماران دیابتی احتمالا ناشی از هلیکوباکترپیلوری نیست و عوامل احتمالی دیگری نظیر درگیری سیستم اتونوم نقش دارند.