اثر مسدود کننده های کانال های کلسیمی دی هیدروپیریدینی بر پاسخ درد ناشی از فرمالین در موش سوری

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از تعداد 60 سر موش سوری نر نژاد nmri، با وزن بین 30-25 گرم استفاده شد. نیمودیپین، نیفدیپین و آمیلودیپین با دوز 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی و تک دوز، 30 دقیقه قبل از تزریق کف پایی 20 میکرولیتر فرمالین 5 درصد، تزریق شد. مدت زمان لیسیدن و گاز گرفتن پنجه پای تزریق شده به عنوان پاسخ درد در فواصل زمانی 5 دقیقه ای به مدت یک ساعت ثبت شد.

نتایج: نتایج نشان داد که تزریق کف پایی فرمالین یک رفتار درد دو مرحله ای (p<0.05) (مرحله اول: 5-0 و مرحله دوم: 45-20 دقیقه پس از تزریق) ایجاد می کند. تزریق داخل صفاقی نیمودیپین، نیفدیپین و آمیلودیپین قبل از فرمالین، پاسخ درد مرحله دوم (درد التهابی) را به طور معنی دار (p<0.05) کاهش می دهد. فقط نیمودیپین رفتار درد مرحله اول (درد نوروژنیک) را به طور معنی دار کاهش می دهد (p<0.05).

نتیجه گیری: بر اساس نتایج چنین می توان پیشنهاد کرد که نیمودیپین، نیفدیپین و آمیلودیپین اثر کاهش دهنده درد و التهاب ایجاد می کنند و فقط نیمودیپین درد نوروژنیک را کاهش می دهد. این اثرات احتمالا به دلیل مسدود کردن کانال های کلسیمی و کاهش جریان کلسیم و در نتیجه کاهش آزادسازی نوروترانسمیترها و دیگر واسطه های درد و التهاب است.