مقایسه تاثیر ماسک حنجره ای با ماسک معمولی بر اشباع هموگلوبین شریانی از اکسیژن و طول مدت تشنج در بیماران تحت تشنج درمانی

سابقه و هدف: کاهش فشار سهمی اکسیژن خون یا هیپوکسی باعث اختلال در پایداری سیستم گردش خون (همودینامیک) و افزایش آستانه ی تشنج در بیمارانی که تشنج درمانی الکتریکی یا (electro convulsive therapy) دریافت می کنند می شود هدف از این مطالعه مقایسه ی کاربرد ماسک حنجره ای به جای ماسک صورت بر تغییرات اکسیژن خون، دینامک خون و طول زمان تشنج پس از تشنج درمانی الکتریکی به دنبال بیهوشی عمومی داخل وریدی با داروی تیوپنتال سدیم و سوکسینیلکولین است.

مواد و روش ها: در یک مطالعه ی تجربی 66 بیمار 60-20 سال، دسته ی یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا (asa class i and ii)  که در بخش روان پزشکی بیمارستان هاجر شهرکرد به دلیل ابتلا به افسردگی مزمن کاندید درمان با تشنج درمانی الکتریکی بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه 33 نفری تقسیم شدند. سعی شد که بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و نوع درمان روان پزشکی متعادل شوند. تمامی بیماران با تیوپنتال سدیم 2 میلی گرم/کیلوگرم، سوکسینیل کولین 0.5 میلی گرم/کیلوگرم به صورت داخل وریدی و تهویه با اکسیژن 100 درصد تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. تهویه ی ریه ها در گروه یک با کمک ماسک حنجره ای و در گروه دو به روش معمول با ماسک صورت انجام شد. اشباع اکسیژن خون شریانی، فشارخون سیستولی و دیاستولی، تعداد ضربان قلب و طول مدت تشنج در دو گروه قبل از انجام تشنج درمانی الکتریکی و پس از آن اندازه گیری و داده ها بر اساس آزمون کای اسکوئر و t مستقل تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: در گروه ماسک حنجره ای اشباع اکسیژن خون شریانی در دقیقه ی سوم و پنجم پس از تشنج درمانی الکتریکی به طور معنی داری بیش از گروه ماسک صورت بود (p<0.05). فشارخون سیستولی و دیاستولی در دقایق سوم و پنجم پس از تحریک الکتریکی در هر دو گروه بالاتر از میزان پایه ی قبل از انجام تشنج درمانی الکتریکی بود (p<0.05). در گروه ماسک حنجره ای، افزایش فشارخون سیستولی در دقیقه ی سوم و فشارخون دیاستولی در دقایق سوم و پنجم به طور معنی داری بیش از گروه ماسک صورت بود (p<0.05). میانگین طول مدت تشنج در گروه ماسک صورت به وضوح کوتاه تر از این زمان در گروه ماسک حنجره ای بود (p<0.05) (در ماسک صورت 30.2±11 و در ماسک حنجره 38.8±11 ثانیه).

نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که علی رغم افزایش فشارخون دیاستولی در گروه ماسک حنجره ای ولی به دلیل افزایش طول زمان تشنج و افزایش اشباع اکسیژن خون شریانی نسبت به بیماران گروه ماسک صورت، می توان از ماسک حنجره ای به عنوان یک جایگزین موثر برای تهویه ی بیماران کاندید تشنج درمانی الکتریکی استفاده کرد.