بررسی صحت و دقت اندازه گیری درجه حرارت بدن با استفاده از ترمومترهای مادون قرمز گوشی و ترمومترهای جیوه ای زیربغلی در مقایسه با ترمومتر استاندارد دهانی

مواد و رو ش ها: در این مطالعه 81 بیمار بالای 17 سال بستری در بخشهای بیمارستان امام حسین (ع) در آذر ماه سال 1383 به روش غیراحتمالاتی انتخاب و سپس درجه حرارت بدن آنها با روشهای دهانی، زیر بغل ی و گوشی اندازه گیری شد و اطلاعات به دست آمده با آزمون های آماری مناسب مورد مقایسه قرار گرفت.

یافته ها: از 81 بیمار مورد بررسی 35 نفر (43.2%) مرد و 46 نفر (56.8%) زن بودند، میانگین سنی شرکت کنندگان 46±19.2 سال بود. میانگین درجه حرارت دهانی 36.9±0.56، زیر بغلی 36.5±0.53 و گوش راست و چپ 36.5±0.49 درجه سانتیگراد بود. حرارت بدن با استفاده از ترمومترهای دهانی بعنوان معیار استاندارد انتخاب شد که با استفاده از آنها 8 نفر (9.9%) مبتلا به تب تشخیص داده شدند. بین سن و وزن با درجه حرارت بدن رابطه معنی داری وجود نداشت. برای درجه حرارت زیر بغلی در نقطه تشخیص 36.95 درجه، حساسیت 100 درصد و ویژگی 82 درصد بدست آمد. برای درجه حرارت گوشی در نقطه تشخیص 36.45 درجه، حساسیت 100 درصد و ویژگی 55 درصد بدست آمد. ضریب آلفای کرونباخ برای بررسی دقت ترمومترهای گوشی برابر با 98 درصد بود.

نتیجه گیری: استفاده از درجه حرارت زیر بغلی با رعایت اصول استاندارد برای تشخیص، از کارآیی مناسبی برخوردار است. ترمومترهای گوشی علیرغم پایایی بالا از اعتبار مناسبی جهت بررسی تب و درجه حرارت مرکزی بدن برخوردار نمی باشند.