شیوع و علل قرمزی چشم در مراجعین به بیمارستان شهید رهنمون یزد در دو فصل تابستان و زمستان سال 1383

سابقه و هدف: قرمزی چشم علامت اصلی التهاب چشم و یکی از شایع ترین شکایات بیماران سرپایی است که می تواند نشانه طیف وسیعی از بیماریهای چشمی از کنژکتیویت خفیف تا عفونت ها و بیماریهای تهدیدکننده بینایی و یا تروما باشد. اکثر بیماریهای چشمی که با قرمزی چشم تظاهر می نمایند نسبتاً خوش خیم هستند اما افتراق بین علت های جدی و پرخطر از موارد خود محدودشونده، مشکل است و گاهی عدم تشخیص و اشتباه در درمان می تواند منجر به عوارض جدی بینابی گردد. با توجه به اهمیت موضوع و تناقضات موجود در خصوص شیوع بیماری، این مطالعه به منظور تعیین شیوع و علل قرمزی چشم در مراجعین به کلینیک شهید رهنمون یزد در سال 1383 صورت گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق به روش case series روی 400 بیمار مبتلا به قرمزی چشم طی دو فصل تابستان و زمستان (در هر فصل 200 نفر) صورت گرفت. ملاک قرمزی چشم تغییر رنگ چشم و افزایش عروق ملتحمه یا اپی اسکلرا بود که با مشاهده و معاینه با اسلیت لامپ تعیین گردید. اطلاعات از طریق مصاحبه، معاینه کلینیکی و تکمیل پرسش نامه جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

نتایج: بیماران از نظر سنی در سه گروه کمتر از 15 سال (18%)، 39-15 سال (51.5%) و بالای 40 سال (30.5%) قرار گرفتند. از نظر توزیع جنسی 59 درصد مبتلایان را مردان و 41 درصد را زنان تشکیل می دادند. شایع ترین علل قرمزی چشم به ترتیب کنژکتیویت (35.8%)، تروماتیک (22%) و تغییرات دژنراتیو ملتحمه (ناخنک و پینگاکولا) (15%) بودند. شایع ترین علت قرمزی چشم در هر دو جنس کنژکتیویت بود (p<0.01). شایع ترین علایم همراه با قرمزی چشم، سوزش چشم (91.3%)، اشک ریزش (85.8%) و خارش چشم (68.8%) بود (p<0.01). تفاوتی بین علل قرمزی چشم در رابطه با فصل مشاهده نشد.

نتیجه گیری: قرمزی چشم در مردها شایع تر از زنان است ولی تفاوتی از نظر فصلی ندارد. شایع ترین علل قرمزی چشم به ترتیب کنژکتیویت، تروما و تغییرات دژنراتیو ملتحمه بود. آموزش صحیح جهت تشخیص علل پرخطر قرمزی چشم در آینده می تواند سبب کاهش عوارض جدی بینایی گردد.