مقایسه تأثیر دوزهای متفاوت مرفین بر تغییرات فارماکودینامیک در بیمارانی که تحت عمل جراحی شکم قرار می گیرند

سابقه و هدف: با توجه به عوارض شناخته شده مرفین و نیاز به مرفین در اکثر اعمال جراحی و تناقضاتی که در مورد دوزهای متفاوت مصرف مرفین وجود داشته است و به منظور مقایسه دوزهای 0.1، 0.2، 0.3، 0.4 میلی گرم مرفین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، این تحقیق روی بیماران تحت عمل جراحی شکم در بیمارستان نمازی شیراز طی سال های 79-78 انجام گرفت.

مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی روی تعداد 82 بیمار با anesthesiology amirican society (asa) کلاس یک و در سنین بین 50-20 سال انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به چهار گروه 20 نفری تقسیم شدند و پس از گرفتن رگ بیمار و وصل مانیتورهای لازم به هر بیمار 500 میلی لیتر سرم رینگر لاکتات تزریق شد. پیش دارو، القاء و داروهای ادامه بیهوشی در تمام گروه ها یکسان بود. به گروه اول 0.1 و به گروه های بعدی 0.2، 0.3 و 0.4 میلی گرم مرفین به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن تزریق شد. تأثیر دوزهای مختلف مرفین را بر میزان ضربان قلب و فشارخون سیستول و دیاستول در زمان های قبل از القاء بیهوشی و 5، 10 و 15 دقیقه بعد از القای بیهوشی اندازه گیری و نتیجه حاصل با تست آماری آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. افراد چهار گروه به لحاظ سن، جنس، نوع عمل جراحی داخل شکم و طول عمل جراحی یکسان بودند.

یافته ها: میزان تغییرات ضربان قلب، فشارخون سیستول و فشارخون دیاستول در چهار گروه مورد مطالعه در زمانهای مختلف اختلاف آماری واضحی نداشت (n.s). زمان شروع درد در مدت زمان 10 ساعتی که بیماران در ریکاوری تحت نظر بوده اند، در گروه های مختلف، اختلاف آماری معنی داری نداشت و افزایش دوز مرفین در تأخیر انداختن بی دردی در محدوده مورد مطالعه در اتاق بهبودی اثر چندانی نداشت.

نتیجه گیری و توصیه ها: دوزهای متفاوت مرفین تأثیری بر تغییرات همودینامیک ندارد، لذا به نظر می رسد که استفاده از دوزهای پایین تر مرفین (0.1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن) مناسب تر باشد.