تاثیر حجم خمیر بر ظرفیت روانی بتن خودتراکم

در بتن خودتراکم به منظور رسیدن به خواص مورد انتظار و قابل قبول از لحاظ آیین نامه ای، تفاوت هایی در طرح اختلاط آن و بتن معمولی وجود دارد. برای دستیابی به پایداری کافی، به دلیل روانی زیاد بتن خودتراکم معمولاً لازم است که مقدار مواد پودری مورد استفاده و در نتیجه حجم خمیر نسبت به بتن معمولی بیشتر باشد. بنابراین انتظار میرود که با افزایش حجم خمیر، بتن خودتراکم با روانی مشخص، پایداری بهتری داشته باشد. بدین منظور، برای بررسی تأثیر مقدار مواد پودری، که در واقع یکی از عوامل تعیین کننده حجم خمیر است، برظرفیت روانی بتن خودتراکم، نمونه های بتنی فاقد مواد افزودنی معدنی (scc) همراه با نمونه هایی با افزودن 15 درصد وزنی زئولیت (+ze15) ساخته شدند. قابل ذکر است که برای ثابت نگه داشتن نسبت آب به مواد پودری، مقدار آب مخلوط نیز به نسبت افزایش یافت. برای این که اثر افزایش مواد پودری به طور جداگانه از تأثیر استفاده از زئولیت مورد بررسی قرار گیرد، نتایج نسبت به نمونه های ساخته شده با جایگزینی 15 درصد وزنی از سیمان با زئولیت  (ze15)مقایسه شده اند.