تأثیر شکل سنگدانه ها بر رفتار بتن خودتراکم پرمقاومت در فازهای خمیری و سخت شده

امروزه ساخت و استفاده از بتن های بادوام و مقاومت بالا به علت تأثیرات مهم اقتصادی در پروژه های عمرانی یکی از مهمترین مسائل در صنعت ساخت و ساز به شمار می رود. بتن خودتراکم به عنوان یکی از پیشرفت های تکنولوژی بتن ضمن تسهیل اجرا سبب بهبود مقاومت فشاری، افزایش کیفیت، کاهش آلودگی و صرفه جویی در هزینه های ساخت می گردد. از این رو بررسی رفتار نوع مقاومت بالای این نوع بتن در فازهای خمیری و سخت شده امری ضروری می باشد. با توجه به ویژگی های خاص بتن خودتراکم از قبیل قابلیت عبور و خودترازی متأثر از تنش تسلیم و لزجت خمیری طرح، تأثیر شکل سنگدانه ها به عنوان یکی از اجزای اصلی مخلوط که در کاهش یا افزایش اصطکاک بین مواد تشکیل دهنده بتن نقش مستقیم دارد بسیار قابل توجه می باشد. همچنین شکل سنگدانه ها به علت تأثیر در چفت شدگی اجزای مخلوط نقش موثری در عملکرد مقاومتی بتن دارد. در این تحقیق چهار طرح مخلوط با عیار سیمان ثابت، نسبت آب به سیمان و مقدار مواد پودری یکسان و دانه بندی درشت دانه و ریزدانه مشابه ساخته شد. در طرح 1) از شن گرد گوشه و ماسه گرد گوشه، در طرح 2) از شن شکسته و ماسه گرد گوشه، در طرح 3) از شن گرد گوشه و ماسه شکسته و در طرح، 4) از شن شکسته و ماسه شکسته استفاده شد. سه آزمایش فاز خمیری 1) آزمایش جریان اسلامپ، 2) آزمایش قیف v شکل و 3) آزمایش جعبه u شکل بر روی طرح ها صورت پذیرفته و تاثیر شکل سنگدانه ها بر تنش تسلیم و لزجت خمیری طرح ها بررسی گردید. سپس در 48 عدد آزمونه قالب گیری شد و در سنین 90، 28 ، 7 و 3 روز آزمایش های مقاومت فشاری، چگالی، جذب آب، تخلخل و جذب آب مویینیه بر روی آن ها انجام پذیرفته و تأثیر شکل سنگدانه ها را با توجه به مقاومت های حاصله مورد بررسی قرار گرفت.