نقش حفاظتی کلریدلیتیوم در مقابل القای آپوپتوزیس در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان موش صحرایی در محیط کشت

اهداف: هدف این تحقیق، بررسی اثرات حفاظتی کلریدلیتیوم در مقابل آپوپتوزیس القا شده در کشت سلول های بنیادی مزانشیمی موش صحرایی است.

روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، سلول های مغز استخوان موش صحرایی در غلظت های 2، 5 و 10 میلی مولار کلریدلیتیوم، تا پاساژ سوم کشت شد و در پایان این دوره، تعداد سلول های زنده در گروه های مختلف با روش رنگ آمیزی پروپیدیوم یدید (pi) و انجام فلوسیتومتری تعیین و مقایسه گردید. همچنین در کشت سلول های پاساژ سوم با اعمال محرومیت سرم و افزودن tnf-α آپوپتوزیس القا شد و همزمان کشت سلولی با غلظت های یاد شده ی لیتیوم تیمار شد. میزان آپوپتوزیس بعد از 24، 48 و 72 ساعت با استفاده از رنگ آمیزی آکریدین اورنج و اتیدیوم بروماید بررسی شد.

یافته ها: پراکنش فلوسایتومتریک سلول های مرده و زنده پس از رنگ آمیزی با pi نشان داد که تیمار سلول ها با غلظت های مختلف لیتیوم سبب افزایش تعداد سلول زنده شده است. از این نظر بیشترین تعداد سلول زنده در گروه 5 میلی مولار بود (p<0.05). 13.55، 5.75 و 10.31 بود که با گذشت زمان (ساعت 48 و 72) تفاوت این درصدها بیشتر شد. از این نظر کمترین درصد سلول های آپوپتوتیک به گروه 5 میلی مولار تعلق داشت(p<0.001) .

نتیجه گیری: لیتیوم کلراید به ویژه در غلظت 5 مولار به طور قابل توجهی میزان آپوپتوز القا شده در کشت سلول های بنیادی مزانشیمی را کاهش می دهد.