جداسازی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی موشی: تاثیر تراکم سلولی بر مرفولوژی، تمایز و بیان مارکرهای سطح سلولی

هدف: هدف مطالعه حاضر کشت و جدا سازی سلول های مزانشیمی موش با دو روش کشت با تراکم زیاد و کم سلولی و مطالعه تاثیر آن بر مورفولوژی، تمایز و بیان برخی مارکرهای سطحی در سلول های حاصل است.

مواد و روش ها: سلول های مغز استخوان موش های balb/c با متوسط سن 8-6 هفته، با تراکم 2.5ˣ106 سلول در سانتیمتر مربع کشت شد. کشت اولیه تریپسینه شد و دو سیستم کشت با تراکم کم (50 سلول در سانتیمتر مربع) و تراکم زیاد (8ˣ104 سلول در سانتیمتر مربع) ایجاد گردید. در انتها، سلول های پاساژ 3 حاصل از دو سیستم کشت، از لحاظ مورفولوژی، تمایز به استخوان و چربی و همچنین از نظر بیان برخی مارکر سطحی نظیر c-kit, 1- sca, vcam1, cd34, cd11b, cd45, thy1,2, cd31, cd44, cd135 مقایسه گردیدند.

یافته ها: در سیستم کشت با تراکم کم، بر خلاف سیستم کشت با تراکم زیاد، کلون زایی اتفاق افتاد و اغلب سلول ها مورفولوژی فیبروبلاستی داشتند. نتایج تمایز نشان داد که درصد بیشتری از سلول های حاصل از روش کشت با تراکم کم، در مقایسه با روش کشت با تراکم زیاد، به استخوان و چربی تمایز یافته اند. مارکرهای خون ساز و آندوتلیال نظیر vcam, cd31, cd34, cd135 در سلول های حاصل از روش کشت با تراکم کم اصلا بیان نشد و آنتی ژن 1,2thy در سیستم کشت با تراکم زیاد بیان نشد. این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار بود.

نتیجه گیری: روی هم رفته می توان گفت جداسازی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی با سیستم کشت با تراکم کم روش مناسبی برای تخلیص سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش محسوب می شود.