مقایسه تراکم معدنی استخوان در مصدومان شیمیایی و بیماران آسماتیک غیرشیمیایی

اهداف: گاز خردل یا سولفور موستارد که در جنگ ایران و عراق استفاده شد، حدود یک میلیون بیمار شیمیایی در ایران برجای گذاشته است. در مطالعات قبلی، کاهش تراکم معدنی استخوان در ناحیه ستون فقرات و گردن ران در بیماران با سابقه تماس با گاز خردل در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد. هدف این مطالعه، مقایسه مصدومان شیمیایی و بیماران آسماتیک استفاده کننده از استروئید برای درمان عوارض شیمیایی بود.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی و تحلیلی، 76 مصدوم شیمیایی دارای سابقه تماس با گاز خردل مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های شهر تهران و 55 بیمار آسماتیک بدون مصدومیت شیمیایی در دوره زمانی 87-1385 به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. تراکم سنجی استخوان با استفاده از روش dexa در ناحیه ستون فقرات و گردن ران انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 18 و آزمون های آماری مجذور کای، t دانشجویی، دقیق فیشر و من- ویتنی u مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: اختلاف آماری معنی داری بین تراکم معدنی استخوان ناحیه ستون فقرات و گردن ران بین مصدومان شیمیایی و بیماران آسماتیک مشاهده نشد (power=23% ;p>0.05). در مجموع، 48% استئوپروزیس، 40.8% استئوپنی و 12.2% تراکم معدنی استخوان عادی در بیماران با مصدومیت شیمیایی و 36.4% استئوپروزیس، 49.1% استئوپی و 14.5% تراکم معدنی عادی در بیماران آسماتیک مشاهده شد.

نتیجه گیری: تفاوتی در تراکم معدنی استخوان گردن ران و ستون فقرات بین مصدومان شیمیایی و بیماران آسماتیک وجود ندارد.