پیش شرطی سازی با فنیل افرین بر آنزیم های قلبی در ایسکمی/پرفیوژن مجدد موضعی در قلب ایزوله موش صحرایی

اهداف: با وجود اینکه برقراری پرفیوژن مجدد در قلب ایسکمیک ارزش درمانی فراوانی دارد، سبب ایجاد ضایعات دیگری نیز می شود. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی اثر پیش شرطی سازی با فنیل افرین بر آسیب ناشی از ایسکمی/پرفیوژن مجدد و نیز نقش کانال های پتاسیمی وابسته به atp و منافذ عبوری نفوذپذیر میتوکندریایی در آن بود.

مواد و روش ها: قلب موش صحرایی بیهوش جدا شد و در بافر کربس به دستگاه لانگندورف انتقال یافت. در گروه کنترل فقط مراحل جراحی انجام شد. در گروه دوم، 30 دقیقه ایسکمی و متعاقبا 60 دقیقه پرفیوژن مجدد ایجاد شد. در گروه سوم، فنیل افرین 10 دقیقه قبل از القای ایسکمی/پرفیوژن مجدد تزریق شد. گروه های چهارم و پنجم مانند گروه سوم بودند به جز اینکه به ترتیب در آنها از 5- هیدروکسی دکانوئیات (100 μmol/l) و آتراکتیلوزاید (20 mmol/l) استفاده شد. در گروه ششم، به حیوانات 24 ساعت قبل از ایسکمی/پرفیوژن مجدد، فنیل افرین داخل صفاقی تزریق شد. گروه های هفتم و هشتم نیز مانند گروه ششم بودند، به جز اینکه به ترتیب 5- هیدروکسی دکانوئیات و آتراکتیلوزاید نیز دریافت کردند.

یافته ها: ایجاد ایسکمی/پرفیوژن مجدد سبب افزایش سطح آنزیم های قلبی ckmb, ldh در مایع کرونری جمع آوری شده در دقایق 5 و 60 پرفیوژن مجدد شد. پیش  شرطی با فنیل افرین سطح آنزیم ها را کاهش داد و استفاده از 5 هیدروکسی دکانوئیات و آتراکتیلوزاید اثر حفاظتی فنیل افرین را حذف کرد.

نتیجه گیری: پیش شرطی سازی با فنیل افرین از طریق باز کردن کانال های mitokatp و مهار منافذ mptp سبب حفاظت زودرس و دیررس قلب ایزوله موش صحرایی در آسیب ایسکمی/پرفیوژن مجدد می شود.