اثر استرس اکسیداتیو ناشی دیازینون بر میزان گلوتاتیون در سلول های نوروگلیای رده u373mg و میان کنش آن با پیریدوکسین

اهداف: در این تحقیق، استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون و اثرات محافظتی ویتامین b6 (پیریدوکسن) در مقابل آن در سلول های آستروسیت رده u₃₇₃mg مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش ها: سلول ها در معرض دوزهای مختلف دیازینون در فواصل زمانی مختلف قرار گرفتند. سپس اثر دوز 300 میکرومولار دیازینون به عنوان دوز مناسب در زمان 72 ساعت به تنهایی و در حضور ویتامین 30 ,b6 دقیقه قبل و بعد از دیازینون بر میزان زنده ماندن سلول ها و میزان گلوتاتیون سنجیده شد.

یافته ها: دیازینون در دوز 300 میکرومولار در زمان 72 ساعت میزان گلوتاتیون را به طور بسیار معنی داری کاهش داد. پیش درمانی با ویتامین b6، میزان گلوتاتیون سلولی را به حد کنترل افزایش داد. دیازینون تعداد سلول های زنده را نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری (20%) کاهش داد. پیش درمانی یا پس درمانی با ویتامین b6، مرگ سلولی ناشی از دیازینون را مهار نمود.

نتیجه گیری: دیازینون احتمالا با ایجاد استرس اکسیداتیو و کاهش میزان گلوتاتیون، برای سلول های رده u₃₇₃mg سمی است و تجویز ویتامین b6 به صورت پیش درمانی یا پس درمانی، می تواند اثر محافظتی ایجاد نموده و از کاهش گلوتاتیون و نیز مرگ سلولی ناشی از دیازینون جلوگیری نماید.