اثر گانودرما لوسیدوم (reishi) بر بقاء سلولی و ترشح نیتریک اکساید

مقدمه: قارچ گانودرمالوسیدوم (گ. لوسیدوم) در طب گیاهی بعنوان تقویت کننده سیستم ایمنی شهرت دارد. بررسی اثر قارچ گ. لوسیدم بر بقاء سلولی و تولید نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی موش هدف این مقاله است.

مواد و روش ها: سلول های ماکروفاژی از صفاق موش ها با تزریقpbs  سرد به داخل حفره شکمی و سپس مکش آن به کمک پیپت پلاستیکی تهیه شد. پس از سه بار شستشو ماکروفاژها شمارش و سوسپانسیون سلولی به تعداد 1x10⁶ سلول در حجم یک میلی لیتر محیطrpmi  به هر چاهک پلیت های 24 خانه اضافه شد. پس از دو ساعت انکوباسیون در co₂ 5%، مایع رویی کشت سلولی آن خارج شد .ماکروفاژهای چسبیده به ته پلیت با غلظت های مختلف گ. لوسیدم تیمار و پس از 24 ساعت انکوباسیون در شرایط فوق درصد مرگ سلول ها با روش رنگ آمیزی با تریپان بلو و میزان نیتریک اکساید موجود در مایع رویی کشت با روش گریس، اندازه گیری شد.

نتایج: گ. لوسیدوم در غلظت های کمتر از 160 میکروگرم در میلی لیتر تاثیر قابل توجهی بر قابلیت حیات ماکروفاژهای صفاقی موش نداشت اما در غلظت های بالاتر به تدریج اثرات سایتوتوکسیک نشان داد (p<0.025, p<0.001)، همچنین گ. لوسیدوم در غلظت های 5 تا 320 میکروگرم در میلی لیتر به طور وابسته به دوز ترشح نیتریک اکساید توسط ماکروفاژها را افزایش داده است (p<0.005, p<0.001).

بحث: گ. لوسیدوم در غلظت های بین 5-160 میکروگرم در میلی لیتر اثر ایمونومدولاتوری داشته است و بدون آنکه حیات سلول را تحت تاثیر قرار دهد باعث افزایش ترشح نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای صفاقی موش می شود. افزایش مرگ سلولی در غلظت های بالاتر این ماده ممکن است ناشی از اثرات سایتوتوکسیک قارچ گانودرما لوسیدم باشد ولی احتمال اثر سایتو توکسیکی نیتریک اکساید بر خود سلول تولید کننده آن نیز وجود دارد.