مقایسه رادیوگرافی دیجیتال با معمولی در ارزیابی تحلیل افقی استخوان آلوئول

زمینه و هدف: رادیوگرافی به عنوان یک وسیله کمکی ارزشمند در تشخیص بیماری های پریودنتال، تعیین پیش آگهی بیماری و ارزیابی نتیجه درمان مطرح می باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه رادیوگرافی دیجیتال با معمولی در ارزیابی تحلیل افقی استخوان آلوئول و مقایسه این دو روش با روش جراحی بود.

مواد و روش کار: در این مطالعه تشخیصی که در سال 1386 در دانشکده دندانپزشکی زاهدان انجام شد، تعداد 48 رادیوگرافی از 104 دندان مبتلا به بیماری پریودنتال و دارای تحلیل افقی استخوان آلوئول به روش دیجیتال و معمولی به دست آمد. عمق ضایعه داخل استخوانی (تحلیل افقی استخوان آلوئول) در روش دیجیتال با استفاده از آنالیز خطی رادیوویزیوگرافی (rvg) و در روش معمولی با کولیس محاسبه شد. همچنین در حین جراحی پریودنتال فاصله خطی cej تا کرست استخوان آلوئول توسط پروب مدرج اندازه گیری شد. اندازه های rvg (دیجیتال) و معمولی با اندازه های به دست آمده حین جراحی با استفاده از آزمون t زوجی مقایسه شدند و p<0.05 معنی دار تلقی گردید.

یافته ها: رادیوگرافی دیجیتال اندازه تحلیل افقی را نزدیک به بر آورد حین جراحی نشان داد. فاصله cej تا کرست استخوان آلوئول در رادیوگرافی دیجیتال برابر 3.53±1.47 میلیمتر، در جراحی 3.56±1.58 میلیمتر و در روش معمولی 2.9±1.47 بود که اختلاف رادیوگرافی دیجیتال با برآورد حین جراحی از نظر آماری معنی دار نبود (p=0.42). ولی میانگین تحلیل افقی استخوان آلوئول به روش معمولی و جراحی اختلاف معنی داری داشتند (p=0.0001).

نتیجه گیری: رادیوگرافی دیجیتال میزان از دست رفتن استخوان را با استفاده از مرجع cej نزدیک به اندازه به دست آمده از استاندارد طلایی (برآورد حین جراحی) گزارش می نماید و تفاوت معنی داری با آن ندارد. بنابراین به نظر می رسد استفاده از رادیوگرافی دیجیتال در ارزیابی تحلیل افقی استخوان آلوئول مناسب تر از رادیوگرافی معمولی باشد.