تاثیر داروی "رها" و بربرین در دوزهای سمی و غیرسمی درکاهش علائم سندرم ترک مرفین در موش سوری

زمینه و هدف: سندرم ترک به مجموعه علایمی اطلاق می شود که با قطع یک باره یا تدریجی مصرف مواد مخدر بعد از استفاده طولانی مدت آن، در فرد معتاد ایجاد می شود. این مطالعه با هدف تعیین اثر داروی رها و بربرین در دوزهای سمی و غیرسمی در مقایسه با داروی کلونیدین برکاهش علائم سندرم ترک مرفین در موش سوری انجام گردیده است.

مواد و روش کار: برای انجام این تحقیق 140 سر موش نر سوری، نژاد balb/c با سن تقریبی دو ماه و در محدوده وزنی 90-70 گرم مورد استفاده قرار گرفت، موشها به طور تصادفی به دو دسته تقسیم شدند: دسته اول n=35 (گروه دریافت کننده دارو n=21 و گروه کنترل (n=14 و دسته دوم n=105 (گروه دریافت کننده دارو n=91 و گروه کنترل (n=14. در تمامی گروهها با تزریق دوزهای فزاینده مرفین وابستگی فیزیکی ایجاد شد و سپس با تزریق نالوکسان علائم سندرم ترک ایجاد گردید؛ آنگاه آثار فارماکولوژیک داروی رها، بربرین و کلونیدین بر رفتار موش های سوری بررسی گردید و همچنین میزان آلکالوئیدهای تام و بربرین موجود در داروی رها نیز مورد اندازه گیری قرار گرفت.

یافته ها: میانگین آلکالوئیدهای تام و بربرین در داروی رها به ترتیب 120 و 5.72 میلی گرم در پنج میلی لیتر به دست آمد. درجه الکلی داروی رها طبق روش استاندارد 19.34 درصد به دست آمد. دوز سمیت حاد برای داروی رها 4ml/kg و برای بربرین 40mg/kg مشخص گردید. در مجموع در مورد داروی رها افزایش درصد وقوع رفتار سنگینی پلک و بی حرکتی درمقایسه با گروه کنترل (آب مقطر) معنی دار بود (p=0.016). هم چنین داروی رها و بربرین بر روی درصد وقوع رفتارهای بوکشیدن مداوم، تمیزکردن بدن و ایستادن روی دو پا طی 15 دقیقه، تفاوت معنی داری نداشتند (p=0.089).

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که داروی رها و بربرین تا نزدیک دوز سمی درکاهش علائم سندرم ترک مرفین اثری ندارد. بنابراین مصرف این دارو در انسان، با توجه به عدم تاثیر آن در موش سوری نیازمند تحقیقات بیشتری می باشد.