کاهش سطح آنتی بادی ضدهپاتیت b در کودکان واکسینه شده 7-5 ساله

زمینه و هدف: تزریق واکسن مؤثرترین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری هپاتیت b است. پایداری ایمنی ایجادشده توسط واکسن هپاتیت b به طور دقیق مشخص نیست. مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان کاهش سطح آنتی بادی هپاتیت b در کودکان 5 تا 7 ساله استان کهگیلویه و بویراحمد طراحی و اجرا شد.

مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی برروی 729 کودک 7-5 ساله استان کهگیلویه و بویراحمد که طی سال های 1384-1383 طبق برنامه واکسیناسیون کشوری واکسن هپاتیت دریافت کرده بودند و با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند؛ انجام گردید. جهت گردآوری داده ها پرسشنامه ها از طریق مصاحبه با والدین تکمیل شد. برگه ثبت مشاهدات آزمایشگاهی به پرسشنامه پیوست بود. بعد از اطمینان از واکسیناسیون به موقع، و اخذ رضایت نامه آگاهانه از والدین، از هرکودک 3 میلی لیتر خون گرفته و به آزمایشگاه ارسال و با استفاده از روش الیزا آنتی بادی ضدآنتی ژن سطحی و آنتی ژن سطحی ویروس اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-13 و روش های آمار توصیفی و آزمون هایt, χ²  مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: در کلیه نمونه ها آزمایش جهت آنتی ژن سطحی منفی بود. 84.4 درصد کودکان مورد مطالعه نسبت به ویروس هپاتیت b ایمن و میانگین تیتر آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت b در این کودکان 308.9±230.5 واحد بین المللی بود. 15.6 درصد کودکان ایمن نبودند و میانگین تیتر آنتی بادی در آن ها 4.97±3.5 واحد بین المللی بود. بین میزان ایمن بودن باسن و شهرستان محل اقامت کودکان رابطه آماری معنی دار برقرار بود (p≤0.001, p=0.04) با افزایش سن کودکان میزان ایمنی آنها کاهش داشت. میزان ایمنی با جنسیت ارتباط نداشت.

نتیجه گیری: در مقایسه با مطالعات دیگر میزان پایداری ایمنی در این سنین مطلوب بود. اما حدود 20 درصد کودکان در سن هفت سالگی که سن ورود به مدرسه و اجتماعی شدن و امکان تماس با افراد دیگر بیشتر است، از ایمنی برخوردار نبودند. با توجه به اهمیت این بیماری تصمیم گیری مناسب جهت پیشگیری از این بیماری در این سن حساس توسط متولیان امر سلامت لازم به نظر می رسد.