سطح سلامت دندانی و نیاز به درمان های دندانپزشکی در مبتلایان به تالاسمی ماژور

زمینه و هدف: بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور با توجه به شرایط خاص سلامتی به مراقبت های دندانپزشکی بیشتری نیاز دارند. هدف از این مطالعه بررسی سطح سلامت دندانی و سپس ارزیابی نیازهای درمانی این بیماران در شهر زاهدان در سال 88 بود.

مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی -تحلیلی، 75 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور (42 پسر و 33 دختر با میانگین سنی10.79±6.24 سال) به روش پی درپی از مرکز دندانپزشکی اجتماعی و 75 نفر به عنوان گروه شاهد از همراهان افراد مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی زاهدان انتخاب شدند. گروه شاهد از نظر سن و جنس با گروه مورد همسان سازی شدند. متغیرهای مورد مطالعه سطح تحصیلات بیمار و والدین آن ها، وضعیت پوسیدگی و نیاز به درمان های دندانپزشکی بود. هم چنین تحلیل آماری با استفاده از آزمون t, χ² انجام شد.

یافته ها: در افراد مبتلا به تالاسمی، میانگین تعداد دندان های پوسیده و از دست رفته (m=0.52,d=2.49, m=0.13,d=2.24) نسبت به گروه کنترل (m=0.35, d=0.97, m=0.05, d=2.13) افزایش نشان داد. در بررسی نیازهای درمانی در بیماران مبتلا به تالاسمی، بیشترین نیاز درمانی مربوط به درمان پالپ و در گروه کنترل ترمیم دندان بود.

نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای پوسیدگی دندان در مبتلایان به تالاسمی ماژور، اقدامات پیشگیری، آموزش بهداشت و درمان های دندانپزشکی جهت این افراد مورد نیاز می باشد.