نقش سد خونی بیضه در ابتلای کمتر بیضه به بیماری هیداتید

زمینه و هدف: کیست هیداتید یک بیماری انگلی است که هر قسمتی از بدن را مبتلا می نماید. با این حال بیماری هیداتید دستگاه ادراری تنها در 3-2% موارد دیده می شود که در این میان بیضه ها مکان نادری برای کیست هیداتید هستند که تاکنون تنها سه مورد گزارش شده است. علت ابتلای کمتر بیضه ها توسط کیست هیداتید به خوبی شناخته نشده است. در این تحقیق ما سعی کردیم تا ابتلا بیضه خرگوش به هیداتیدوزیس را بررسی کنیم.

روش تحقیق: در این کارآزمایی تجربی، چهارده خرگوش نر سالم که بطور متوسط2.5-3kg  وزن داشتند، بطور تصادفی در دو گروه همگن قرار گرفتند. سپس یک بیضه از هر خرگوش گروه یک با تزریق داخل بیضه ای 0.5ml از رسوبات مایع کیست هیداتید که حاوی پروتواسکولکس های زنده بود، آلوده شد. همچنین 0.5ml از همین مایع به داخل صفاق هفت خرگوش گروه دو تزریق شد. سپس خرگوشها در شرایط عاری از پاتوژن به مدت 10 هفته نگهداری شدند. یک خرگوش از گروه اول (گروه مطالعه) و سه خرگوش از گروه دوم (گروه شاهد) در طی روز اول و دوم بعد از تزریق مردند. در پایان هفته دهم و پس از انجام سونوگرافی، هر دو بیضه خرگوشهای گروه اول خارج شد و همچنین در گروه دوم بعد از لاپاراتومی، از نقاط مشکوک بیوپسی گرفته شد و این نمونه ها بعد از رنگ آمیزی h&e توسط میکروسکوپ نوری مطالعه شد.

یافته ها: در بررسی هیستوپاتولوژیک، شواهد ابتلا ی بیضه به کیست هیداتید شامل اسکولکسها و لایه ژرمیناتیو و جدار کیتینی کیست در بیضه پنج خرگوش از شش خرگوش گروه اول (83.3%) دیده شد و در گروه دوم شواهد ابتلا در صفاق سه خرگوش از چهار خرگوش دیده شد (75%) و در مقایسه آماری تفاوت آشکاری بین دو گروه از نظر ابتلا به هیداتیدوزیس وجود نداشت (p=0.1).

نتیجه گیری: علیرغم این نکته که بیضه ها مکان بسیار نادری برای کیست هیداتید هستند، در مدل آزمایشگاهی ایجاد شده شواهد ابتلای بیضه به هیداتیدوزیس دیده شد که می تواند مطرح کننده این مسأله باشد که سد خونی بیضه ای مانع ابتلای بیضه به کیست هیداتید می شود.