بررسی میزان رنگ پذیری عروق با استفاده از پلیمر رنگی در تکنیک پلاستینیشن s10

زمینه و هدف: آموزش آناتومی بدن انسان علاوه بر نیاز به معلم مجرب و متخصص نیاز به استفاده از تکنیکهای کمک آموزشی مناسب نیز دارد. قطعات پلاستینه جهت اهداف آموزشی بسیار مناسب می باشند. هدف این مطالعه بررسی میزان رنگ پذیری عروق با استفاده از پلیمر رنگی در پلاستینیشن حجمی بود.

روش تحقیق: پس از تهیه یک جسد انسانی جهت پلاستینیشن و فیکساسیون از طریق تزریق محلول فیکساتیور به داخل شریانها، پلیمر رنگی که از مخلوط کردن خمیر رنگ مخصوص با پلی استر و مواد سخت کننده (پراکسید) و شتاب دهنده (کبالت) ساخته شده و به وسیله کاتتر مخصوصی که در شریان فمورال جسد قرار داده شده بود، بداخل آن تزریق گردید. پس از خشک شدن پلیمر رنگی داخل عروق به ترتیب مراحل تشریح (در دیواره خلفی تنه، نخاع و بصل النخاع)، آبگیری، چربی گیری، اشباع تحت فشار و پرداخت انجام گرفت. در نهایت نمونه آماده شده با نمونه استاندارد از نظر کشش، استحکام و انعطاف پذیری، توسط دستگاه اونیورسال مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.

یافته ها: بافت پلاستینه تهیه شده از نظر رنگ و قوام کاملاً مناسب است و نمای مناسبی از این ناحیه را ایجاد کرده است. در این نمونه شریانها و وریدهای رنگ آمیزی شده براحتی قابل تشخیص می باشند. نمونه ها از نظر کشش، استحکام و انعطاف پذیری با نمونه های مشابه از نمونه استاندارد مقایسه شد که اختلاف معنی داری وجود نداشت (p>0.05).

نتیجه گیری: نمونه آماده شده، خشک، قابل انعطاف و غیرسمی بوده، همچنین رنگ و شکل اصلی آن حفظ شده است، لذا جهت آموزش آناتومی دیواره خلفی تنه و نخاع کاملا مناسب است. تزریق پلیمر رنگی به داخل شریانها اجازه مطالعه و آموزش توپوگرافی صحیح از موقعیتهای نرمال آناتومیک آنها را فراهم کرده است.