الگوی مطلوب تجهیز منابع در بانکداری اسلامی دلالت هایی برای اصلاح قانون عملیات بانکی بدون ربا

این تحقیق تلاش می کند تا به آسیب شناسی قانون عملیات بانکی بدون ربا از منظر تجهیز منابع پرداخته و پیشنهادهایی برای اصلاح روش های موجود تجهیز منابع در قانون ارائه کند. علاوه بر این، تلاش می کند تا با طرح چند شیوه عملیاتی جدید جهت اضافه شدن به قانون، زمینه توسعه روش های سپرده پذیری در نظام بانکی کشور را فراهم کند. یافته های این تحقیق که به روش تحلیلی- توصیفی به دست آمده اند نشان می دهد که: اولاً، قانون کنونی رابطه سپرده گذار و بانک را در حساب های جاری و پس انداز قرض الحسنه تعریف کرده است که این با ماهیت این حساب ها سازگاری زیادی ندارد و در مواردی موجب اختلال بانکی و اشکال فقهی می شود. ثانیاً، در قانون کنونی بین سپرده های سرمایه گذاری تفکیکی صورت نپذیرفته است. این در حالی است که امروزه سپرده های سرمایه گذاری به دو گروه عام و خاص با رابطه حقوقی و کارکردهای متفاوت تقسیم می شوند. ثالثاً، خلاهای قانونی کنونی در زمینه تجهیز منابع تنها با اصلاح شیوه های موجود قابل رفع نیست. بلکه لازم است شیوه های جدیدی نیز متناسب با نیازهایی که هم اکنون در جامعه وجود دارد، طراحی کرد. سه مورد از مهم ترین آن ها عبارت اند از: سپرده های تعاونی، سپرده های سرمایه گذاری خاص با نرخ سود ثابت و شناور و تامین مالی از طریق انتشار اوراق بهادار اسلامی (صکوک). در پایان این پژوهش، نمونه ای از مواد قانون پیشنهادی جهت اصلاح بخش تجهیز قانون کنونی پیشنهاد می شود.