تأثیر مداخله آموزشی بر میزان کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد

زمینه و هدف: شیوع دیابت در ایران و کشورهای در حال توسعه درحال افزایش است و شیوع آن 4.5-4% و در جمعیت بالای 30 سال بیش از 14% می باشد. کیفیت زندگی بیماران دیابتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تأثیر مداخله آموزشی بر میزان کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی (مداخله ای)، 120 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 که در مرکز تحقیقات دیابت یزد پرونده داشتند و سن آنها بین 75-25 سال بود، به صورت تصادفی انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند، اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد sf-20 و به روش مصاحبه جمع آوری گردید. نمونه ها به دو گروه 60 نفری تقسیم شدند که به گروه آزمون در دو جلسه به روش سخنرانی و بحث گروهی، آموزش داده شد. پس از گذشت دو ماه، مجدداً از هر دو گروه با همان پرسشنامه و همان سؤالات اطلاعات لازم جمع آوری و داده ها در دو نوبت بین گروه آزمون و شاهد قبل و بعد از آموزش مقایسه گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمونهایt,t, anova  زوجی در سطح معنی داری p≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین سالهای ابتلا به دیابت نمونه ها 9.87±7.19 سال بود، به طور کلی کیفیت زندگی در 32.46% از بیماران ضعیف، در 32.46% متوسط و در 35.08% خوب بود. بین شغل، جنس، سواد و داشتن و نداشتن عوارض رتینوپاتی و نوروپاتی با کیفیت زندگی در گروه آزمون، قبل و بعد از مداخله از نظر آماری رابطه معنی داری مشاهده شد (p<0.017). ولی در گروه شاهد بین متغیرهای فوق وکیفیت زندگی قبل و بعد از مداخله رابطه معنی دار آماری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: بهترین راه برای کاهش عوارض دیابت و افزایش کیفیت زندگی آنها، آموزش است که هزینه زیادی در بر نداشته و برای تمام بیماران قابل اجرا می باشد. بیماران در هر شرایطی می توانند با آموزش و بخصوص با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد مانند sf-20 که نیازهای آموزشی بیماران را مشخص می نماید، از بروز عوارض دیابت در خود جلوگیری نمایند.