تاثیر محیط کشت رویی سلولهای آستروسیت و رتینوئیک اسید بر تمایز عصبی سلولهای بنیادی جنینی موش

هدف: ارزیابی خاصیت فاکتورهای مترشحه از سلولهای آستروسیت در محیط کشت سوسپانسیون در جهت دهی تمایز سلولهای بنیادی جنینی موش به سلولهای عصبی

مواد و روشها: در این مطالعه از سلولهای بنیادی جنینی (es: embryonic stem cell) موش رویان b1 استفاده شد. برای تمایز سلولهای es به سلولهای عصبی از astrocyte-conditioned-medium (acm) آستروسیتهای هیپوکمپ جنین موش استفاده شد. نحوه تمایز سلولهای es به سلولهای عصبی بر اساس تشکیل اجسام شبه جنینی (embryoid bodies: ebs) بود. این ebs در 7 گروه با رتینوئیک اسید (ra: retinoic acid)، فاکتور رشد فیبروبلاستی بازی (bfgf: basic fibroblast growth factor) و محیط کشت آستروسیتی (acm: astyocyte-conditioned medium) به مدت 4 روز (2+4d) تحت شرایط سوسپانسیون تیمار شدند. سپس تمایز این ebs روی پلی-l- لیزین پیش برده شد. با استفاده از روشهای ایمونوسیتوشیمی و rt-pcr تجلی نشانگرهای عصبی و قلبی سلولهای تمایز یافته از سلول های es بررسی شد.

یافته ها: در این تجربه ebs به مدت 5 روز (2+4+5d) به انواع سلولهای عصبی از جمله نورونها و آستروسیت ها و سلولهای قلبی تمایز یافتند. آنالیز آماری درصد ebs تمایز یافته نشان داد که تحت تاثیر acm سلولهای es به سلولهای عصبی تمایز نمی یابند و تنها از تمایز قلبی آنها کاسته می شود. در حالی که تحت تاثیر ra بیش از 50 درصد از سلولهای es با تمایز عصبی بالای 40 درصد تمایز پیدا کردند و سلوهای es تحت تاثیر bfgf به سلولهای قلبی تمایز یافتند.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد acm احتمالا در جهت دهی تمایز سلولهای es به سلولهای عصبی نقشی ندارند و تنها از تمایز قلبی آنها می کاهد. و ra به عنوان یک القاء کننده قوی باعث تمایز سلولهای es به سلولهای عصبی می شود.