مهار عملکردی ژن نوکلئوستمین- یک کنترل کننده توانائی خودبازسازی- در سلول های بنیادین مزانشیمی مغز استخوان با واسطه استراتژی rnai

هدف: مهار بیان ژن نوکلئوستمین به عنوان فاکتوری موثر در توانائی خودبازسازی سلولهای بنیادین و انواعی از رده های سلول سرطانی در سلولهای بنیادین مزانشیمی مغز استخوان به وسیله استراتژی rnai برای بررسی اثرات عدم حضور است.

مواد و روشها: sirna دو رشته ای اختصاصی نوکلئوستمین و کنترل، طراحی و از طریق لیپوفکشن وارد سلولهای مزانشیمی مغز استخوان موش صحرایی شدند. تغییرات در بیان ژنها پس از مهار نوکلئوستمین با کمک rt-pcr، ایمنوسیتوشیمی و وسترن بلات بررسی گردیدند. همچنین تغییرات در نرخ تکثیر سلولی و نیز توزیع سلولها در فازهای چرخه سلولی مطالعه شدند.

یافته ها: سلولهای استخراج شده مورفولوژی فیبروبلاستی داشته و قادر به تمایز به سلولهای شبه عصبی بوده و ژنهای اختصاصی سلولهای بنیادین و رده مزانشیمی را بیان می نمایند. بیان نوکلئوستمین پس از ترانسفکشن با sirna اختصاصی کاهش قابل توجهی می یابد که همراه با کاهش تکثیر سلولی، ورود سلولها به فاز خفتگی و کاهش بیان ژنهای cyclin d1, survivin می باشد.

نتیجه گیری: بررسی نشان داد که ورود الیگوهای sirna اختصاصی نوکلئوستمین به سلولهای کشت داده شده، موفقیت آمیز بوده و سبب کاهش بیان نوکلئوستمین شده است. تغییرات در نرخ تکثیر سلولی، نمایه فازهای چرخه سلولی و بیان برخی ژن های موثر در فرایند خودبازسازی نشان دهنده نقش بالادستی نوکلئوستمین در کنترل خودبازسازی در سلول های مزانشیمی مغز استخوان است.