بررسی بافتی اثربخشی پماد موضعی فنی توئین سدیم 1% بر زخم پوستی موش صحرایی نر

هدف: ارزیابی تاثیرات بافتی پماد فنی توئین سدیم 1درصد و وازلین بر ترمیم زخم باز پوستی موش در فازهای التهاب، تزاید و تجدید ساختار

مواد و روشها: در این تحقیق که به روش تجربی است زخمی دایره ای به قطر حدود 2 cm در پوست ناحیه پشت گردن 60 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد wistar به وزن 225±25 گرم تحت بیهوشی ایجاد شد. از روز صفر (روز جراحی) یک روز در میان سطح زخم در گروه تجربی با پماد فنی توئین سدیم 1درصد و گروه کنترل منفی با وازلین پوشیده شد و در مورد گروه کنترل درمانی صورت نپدیرفت. از نمونه های بافتی در روزهای سوم، هفتم، چهاردهم و بیست و هشتم مقاطع پنج میکرونی به شکل سریال تهیه و با استفاده از روشهای رنگ آمیزی هماتوکسیلین – آئوزین، ون گیسن و محلول آبی تولوئیدین بلو 1درصد رنگ آمیزی و مطالعه شد و سلولهای فیبروبلاست، ماست سل، عروق خونی شمارش، عمق بافت گرانوله اندازه گیری و میزان سلولهای التهابی و شدت رنگ پذیری رشته های کلاژن دسته بندی شدند. داده ها با روش آزمون آنووای (anova) یک طرفه و دوطرفه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: نتایج حاصل از شمارش سلولهای فیبروبلاست در روزهای سوم، هفتم و چهاردهم در گروههای تجربی و کنترل نشان از افزایش معنی دار میزان این سلولها در گروه تجربی فنی توئین است (p<0.05). تعداد ماست سلها در گروه فنی توئین کاهش یافته است و در روز هفتم بین گروه کنترل و فنی توئین نیز دارای اختلاف معنی دار بود (p<0.05). میزان عروق خونی در روزهای سوم، هفتم و چهاردهم در گروه فنی توئین نسبت به گروه کنترل و وازلین افزایش یافته است و اندازه گیری عمق بافت گرانوله در روز هفتم در گروه فنی توئین نسبت به گروههای کنترل افزایش داشت. در روزهای هفتم و چهاردهم در گروه فنی توئین نسبت به گروههای کنترل کاهش یافته بود. همچنین مطالعات بیانگر شروع زودتر سنتز رشته های کلاژن در گروه فنی توئین نسبت به دو گروه دیگر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف موضعی پماد فنی توئین سدیم 1درصد احتمالاً ضمن کاهش التهاب و افزایش روند آنژیوژنز سبب افزایش فیبروبلاست، سنترکلاژن، گرانولاسیون بافت بستر زخم و کاهش سلولهای ماست سل می شود.