درد نوروپاتیک مرکزی بعد از پیوند سلولهای استرومایی مغز استخوان در ضایعه contusion نخاع موش صحرایی

هدف: بررسی آلوداینیای گرمایی و مکانیکی ناشی از ضایعه نخاعی، بعد از پیوند سلولهای (bone marrow stromal cell) bmsc

مواد و روشها: این مطالعه یک تحقیق تجربی است. در این مطالعه 40 سر موش صحرایی ماده 6 تا 8 هفته ای، نژاد sprague- dawley استفاده شد که 33 سر از آنها به منظور در معرض دید قرار گرفتن نخاع در سطح مهره l1، لامینکتومی شدند وسپس نخاع توسط ابزار weight drop ضایعه داده شد. گروههای آزمایش عبارت بودند از: گروه 1(سالم): شامل 7 سر که هیچ مداخله ای در آنها صورت نگرفت، گروه 2 و 3: 16 سر موش صحرایی که (phosphate buffer saline) pbs را بدون سلول به ترتیب 10 سر به صورت داخل وریدی ((vehicle و 6 سر به صورت داخل نخاعی (vehicle2) دریافت کردند، گروه 4 و 5: 17 سر موش صحرایی که سلولهای bmsc را بعد از 4 پاساژ به ترتیب 10 سر به صورت داخل وریدی و 7 سر به صورت داخل نخاعی دریافت کردند. تزریقها یک هفته بعد از ضایعه انجام شدند. آزمونهای رفتاری به مدت 10 هفته بررسی شدند. برای آزمون گرمایی رتها روی صفحه داغ گذاشته شدند و برای آزمون مکانیکی از von frey hairs استفاده شد. ردیابی سلولها به روش ایمونوهیستوشیمیایی در بخش آسیب دیده نخاع صورت گرفت و همچنین به روش double-staining تمایز آستروسیتی بررسی شد.

یافته ها: یوند سلولهای bmsc، کاهش آستانه پس کشیدن اندام خلفی را نسبت به محرک مکانیکی و کاهش تاخیر لیسیدن اندام خلفی را نسبت به محرک گرمایی در مقایسه با گروهی که pbs دریافت کرده بودند نشان دادند. همچنین تمایز آستروسیتی مشاهده شد.

نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که تزریق درون وریدی و داخل نخاعی سلولهای bmsc در مدل ضایعه نخاعی کانتیوژن، آلوداینیای گرمایی و مکانیکی را افزایش می دهد و نیز میزان آلوداینیا ارتباط مستقیم با تعداد آستروسیتها دارد.