مطالعه آثار هیستوپاتولوژیک فیومهای جوشکاری الکتریکی در برونشیولها و ریه موش صحرایی (rat)

هدف: شناسایی تغییرات کمی و کیفی برونشیولها و آلوئلهای ریوی پس از مواجهه با این آلاینده ها

مواد و روشها: در این مطالعه که به روش تجربی انجام شده، تعداد 60 سر موش صحرایی نر از نژاد انتخاب sprague dawley و به دو گروه آزمایش (40 سر) و شاهد (20 سر) تقسیم شدند. هر کدام از گروههای آزمایش و شاهد به زیر گروه های 2، 4، 6 و 8 هفته ای تقسیم شدند. موشهای گروه آزمایش به مدت 2 ساعت در روز و 5 روز اول هفته در معرض آلاینده های جوشکاری قرار گرفتند. با توجه به گروهبندی از موشهای آزمایش و شاهد در زمان مقرر نمونه گیری و مطابق روشهای معمول بافت شناسی پاساژ داده شد و برشهای گرفته شده از بلوکهای پارافینی با رنگ آمیزیهای هماتوکسیلن و ائوزین، پاس، وان گیسون، آلسین بلو با ph=2.5 و لکتینهای pna & wga مطالعه شدند. ضخامت پوشش تنفسی در برونشیولها اندازه گیری شد و اطلاعات به کمک آزمون کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند. میزان ذرات معلق و گازهای جوشکاری در اتاقک گاز اندازه گیری شد.

یافته ها: نتایج این مطالعه به هم ریختگیهای شدیدی را در پوشش تنفسی برونشیولها از نظر هیپرکرومازی هسته ای، جابجایی هسته ها و هم چنین نظم آلوئلهای ریوی نشان داد. وضعیت سلولهای پوششی از نظر قطبیت سلولی و هم چنین سلولهای جامی شکل از نظر گلیکوزآمینوگلیکانها تغییر نشان داد. افزایش میزان رشته های کلاژن در اطراف برونشیولها و عروق خونی نشان دهنده تغییرات فیبروتیک بافت ریوی بود. اختلاف ضخامت پوشش تنفسی میان گروههای آزمایش و شاهد 4 و 8 هفته ای از نظر آماری معنی دار بود (p<0.02).

نتیجه گیری: به نظر می رسد پاسخ برونشیولها و آلوئلها به آلاینده های جوشکاری از یک روند تطابقی تبعیت می کند، که شدت این پاسخها با افزایش زمان بیشتر می شود.